Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Seyfi Karaca

Hangi kapısından dalarsa dalsın
Kapısında karanlık gardiyanı gecelerin uykusuna insan
Yikindiğinde yerinden kalkmayan külçelikler gibi
Hurda hış...
Kendine bir daha rastlamıyorsa paslı zincirlere vurulu
Sabahta....

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Her kımıltıdan bir söz
En az da aşk gibi..
Ondülesiz saç tarıyorsa dağ bayır
Ağaçların rengini algın boynunda vebalince eğlenmiş
Ve tuğla taşlı evlerin pencere denginde meraksız kalıyorsa çocuk
Teveğinden koparılmış bir bostan dilimi miktarına hani dediğin

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Kahvede
Bulutlara dolu gibi göğsü yağmurun
Cam dibi bir kahvede, kaosların zirvelerini dolanıp dönen
Ve voltalarına kısa aralar veren
Bacaklardan dizlere
Inciklere

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Güzellik belki çakıra çalan gözleriyle
İki kaşın arası
Güzellik durgun bir ırmak seyri
Kimine göre kimi yerde esmer
Güzellik dudu dillik ballı badem
Noktacık benlik

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Son kalalanlarını silkelerken dallarında zerdali
Saçılmış ay ışıklarından izler sürüp, seni orda bulduğum rüzgara sürgün bağlardın
İkincisiydi,
Ben bahar olup esende senin gül olup açtığın bağlara sesveren yankın
Sesime gelip bir halim gezgin hazan
İkincim sendin...

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Anlamsız bir serçe kanadı gibi
Kınından çekilmiş büyük öfkelerle günün ifadesini sormaya
Toprağa can vere vere doyuracağını sanan kalpten engelli
Sevgi yaşlarında doğduğu gibi başlayan sevdaya sırt dönerek
Başladığı gibi bitmeyen sokak ortası şiddet ve dehşet
Her adım başı

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Bir,
İki gelmeden önce de yalnızdı,
Gittikten sonrada iki
Bire yalnız
Yaşayan
Ve yaşayarak hayata yürüyen o sonsuz ayak adımlı daimin

Devamını Oku
Seyfi Karaca

İbrahimce
Ademce
İnsanca..
Yattı balık yan gider demeden ateşe
Yukarda nemrutlar kalesi tepeden bakan çaylakca sırıtışların
Aşağıda toprak

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Bedeninden yola çıkıp
Ruhunu uyuşturuklarla sapıtarak
Kendisine,
Hemcinsine
Hayatın diğer konuklarına karşı
Oralardan el tutuşup yine kendine varamıyorsa insan

Devamını Oku
Seyfi Karaca

Dünya han
Sen yalan, ben yalan, o yalan, bu yalan...
Bu yalanlarla nereye varırsa başımız beraberinde giden hal
İlerimiz çiğ damlası düşüren serin sabah
Gerimiz gölge gölge akşam eşiksiz ve mabeyinsiz
Kurulduktan beridir salıncağına

Devamını Oku