Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Çakmağı zor çakıyordu
Fincanı tutarken de elleri tir tir titriyordu
Ama ağzından duman tütüyordu tütüüüün tütün
Püfüttüren çarşı kahvesine konakcı ihtiyar
Ben kızlar matinesine bakıyordum gelen geçenin
O ise camdaki maçtan konuşuyordu kahveciyle

Bakmıyordu bile
Kirli
Çürük
Kokuşmuş işler çeviren
İçi dığı meydanda röntgenci radarlaşmalar
Pis ve pasak götüren haramlaşmalarına

Maviler ortasında
Beyazlara köpüren fıntınalar tutarsa beni
Ha koptu
Ha kopacak diye öncesi belli sayrıları düşleyen
Gelip bir yerinde bana yetişiyorsan başucum gibi uykuya
Hayata serilmiş yaşanmadık yaz bahar döşekleri

Ucuzuna kaptırıp
Her fırsatta andığının adını diline filitresiz bulaştırarak
Kendini Allahın yeryüzündeki muhtarı zanneden
Attığı zar
Tuttuğu dubara
Ettiği zalım..

Çayın kilosu ononbeş
Şekerinki beş...kimi yerde altı, altıbuçuk...
Çay kaşığının tanesi züccaciyecisine göre zımpara zımpara gümüşlü nakit
Etin kilosu çeyrek altına yakın,
Çeyrek altın yüzelli türk liracığına taksitsiz takas eski parayla
Yüzüstü milyon bedeli zampara zımba telafuz

Hangi sızıdan duyarsa duysun saplanmış bir bıçaksa acısı
Aşk ne delilikmiş meğer,
Tüten gözlerle büyülü sislerin ortası
Savrulmuş saçılmış kanatlarıyla kavakyellerinde bir esim
Ve hiç görülmedik resmine vurularak düşünde çağıran hayale
Açılmış bir göğsün gelincikten kız gibisine en nazlı bahar

Herseyi….
Istisnasiz herseyi zehirli midir tatli mi
Bozulup sapmadiysa eger dünya dünyadan
Bozulup sapmadiysa eger insan insandan
Bu sevimli sohbet böyle demli damla böyle damakta tadi kalan sofralar
Fisiltiyla kulaga cagrilmis sir

Hangi aklımı sorarsın..?
Birini koyup birini unutttukca ben
Sen hangi harap hanlarda yatıp kalktığımı
Yerinden yağmura taşınmış gitmiş bulutlarla keşmekeş
Toprağa çöküp kalmış bir kamyon izini meçhule mütakiben
İşte Haziransa

Bir şeyler olacakmış gibi heran soğuk kar kapısındaki eşikayazda
Gözünü zamanın üstünden ayırmayan beyazlara sızılar envayi
Yerinden kımıldammaya yeminli bir zemin
Yapışmış bir vebalin borcuyla yontulmuş zaman diliminde donuk...
Geçip giden esip tozmaların peşinden bakar mayhoş melul
Kayıp bir denizde çalkalanan sandal misaline kış günü

Ne zaman buraya çevirse o çilek tarlasından geçen yol
Toprağında kadın kokusuyla incelir, nazlı tüter papatya
Tiryakiden kesiyor ya hani birbirini arkalanmış kavşaklar
Kendi içinde saklı bir istasyonda demir hatlarından
Basıp geçer gibi şansın böylesi
O mesele işte