Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

İbrahimce
Ademce
İnsanca..
Yattı balık yan gider demeden ateşe
Yukarda nemrutlar kalesi tepeden bakan çaylakca sırıtışların
Aşağıda toprak

Anlamsız bir serçe kanadı gibi
Kınından çekilmiş büyük öfkelerle günün ifadesini sormaya
Toprağa can vere vere doyuracağını sanan kalpten engelli
Sevgi yaşlarında doğduğu gibi başlayan sevdaya sırt dönerek
Başladığı gibi bitmeyen sokak ortası şiddet ve dehşet
Her adım başı

Ve baktımki
Beni tellal ediyor sessiz harfler topluluğu
Şeyler ve birşeyler pek çok Haziran
Piyanonun içindeki zurna davul
Toprağı yaralayan ve suskunluğunu bozan çekirdekle çitlembik
Trafiğini düzenlemekten gayretiyle başbaşa

Bedeninden yola çıkıp
Ruhunu uyuşturuklarla sapıtarak
Kendisine,
Hemcinsine
Hayatın diğer konuklarına karşı
Oralardan el tutuşup yine kendine varamıyorsa insan

Tamam işte tamam
Alın yazın zihninizin bir kenarına şunu ki unutmayın
Şimdi asit yağmurları zamanıymış tamam mı?
Tamam…
Yağ yağmur yağ havalı durumlara radyo aktif
Tamam işte hafıza kaybına beslene beslene şişen

Dümbelek çalıyosun ya hani böyle
Işık acemi
Çıra çaylak, gece perde perdeli ve siyah
Dümbeleği şifiyorsun
Nazlım diyorsun
Naziğim diyorsun

Bir,
İki gelmeden önce de yalnızdı,
Gittikten sonrada iki
Bire yalnız
Yaşayan
Ve yaşayarak hayata yürüyen o sonsuz ayak adımlı daimin

Gönül handa döne döne
Koparılmış bütün bağlarını ömür günlüğünün
Bilmeyen kelebeğe sorsun ne pervanedir
Aşk ilmeğinde dikiş söken yaranın
Melhem k'arına kara-yanık
İlmine ilmine

Esasta ucuza patlyan hayatların çok mayınlı ordulaşmasına
Acaip sarsan sallayan yedek parçalarıdırlar
Gördükleri iş esasıyla dikkatleri üzerlerine çeken şimşekli
Hele bir
Uğurlarına çömçelenmiş sahanlık şeylere dokunmaya gör..
Hele bir,

İşe çıkıyor türünden
Yokluk payınca hisseli kumpanyalar artıklı
Bıkkın
Bitkin
Beyazkarışımıkara
Bozgun üstüne bozgun bindirerek