O zaman bu yaşlarda ya varsın
Ya yoksun
Kısa cümlelerle duygularını yönetmeye kalkışan
Büyük işler çevirdiğini sanmaktan düşünceler sanığı
Ozaman bu yaşlarda
Hiç bir dalından tutunamadığın insan yanını
Tuhafiyelik zırzevat
İnsan kaygısında değilse insan
Dünya derdinde bir derde sahip değilse aşk adıyla
İnsanı dertlenip kaygılanan kimsesi de yoktur garibine giderek
Tuhafın da tüm tuhafı
Asıl zırzurna bela kesilen olup
Kabak gibi almış da kimsesizliğini kabalaya
Kurulmuş köze mangal
Kangal diyesi hozan ve diken
Tüüü tüüü tüüüü
Tütün tiyatrosuna içici ucucu
Kapağı açılmış gazozların hoşurtusuna minderi sermiş
Etrafındaki bulutlara batan
Hangi yetim damlasıydın seni esip savuran yağmurun
Yaşını bahara büyütmüş çiçekler misali
Gününden evvele dikenler dalında saraylar kurup
Ki hallerin böyle bulanık ve boğum
Sim siyahlara kayıp gidiyor sanki bakışları bellisize mapusluğun
İyilik güzelliğe dair ne varsa
Kinenmiş kınanmış çevril dolambaç
Karmakarışık çağıltısı burkunç çığlıklarla
Her soluklanışında ıslanmış ömrünün bir tahtası sökülen
Hayali harap gemiler dolusu keşkelerin
Deerya kulaçları suyunda yorgun
O, gözlerki güzel....
Mercan adalar, Mavi okyanus belli..
Çaglayanda su... çalaranda koruk....
Yavru..! O, gözlerki
benim Mapusluğuma Gardiyaaan
gardiyan,
Yine nerden açıldıysa lafı günün
Toplanan gölgeleriyle her karartıya kaybolarak
Etrafını boşaltan sokaklardan aşağıya
Bağırda tuz basılı yaralarıyla nerden sözaçtıysa yükü ağır laf..
İnip giderek iz bırakmış bir tutam kül gibi
Kimi yaşanmış, kimi yorulmuş yangınlardan
Aydin olmak..
Sese soluga sazlanip sözlenen duymak ve duyrulmak hakini
Deftere mimden noktadan mürekkep dokundurup
Okudugu hayat kitabindan kaleme yazi yazdiran vebal ile
Dün ve daha ezel günler penceresinden bakarak yarin
ve daha sonralarin
Yara derin
Gel diyor lokman sensin gecikme daha gel..!
Ayna arkası sırrıyla çırıl çıplanıp
Gizemlerinden ayrılmaktayken gece gel...
Daha ne güne durursun bittip tükrenmdikten gayrı
Bundan öte ne var..?
Küçük sularda büyük fırtınalar koparan
Boz bulanıklardan aşağı kızılırmağın
Eğri bir dalı da belki ismi konmadık kuşların yuvasıydı
Hozan bestelerde bir türlü perdesini bulamayan ağız mızıkalarınca ıslığımız
Kozaları dökülmeden evvel sılasına değirmi bağlara
Islığımıza alışıp gelen kırlangıç gibi yzın, yabanın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!