Servet Alkan Şiirleri - Şair Servet Alkan

Bunu yazmalıydım
Evet bunu yazmalıydım…
Yıllar önce Bir kahvehanede
Çocukça ağladığım o günü…
‘’Sıra, sıra dağlar gibi yollarıma dizildin
Selvi boyun ile hep karşımda süzüldün be zalim, süzüldün

Beklemek;
Yenilmektir ,yenilenmektir;
Belki bitimsiz bir sabah/kefenden taşan yalan
belki rüzgar kokan hiçlik/Hasat karıncalarından
Haydi şiire Kehkeşan bir yalan bırak,sus..
İşini yapana teşekkür etmek gerekmez,

Gördüm göreceğimi
Bildim geleceğimi
Neye yarar ki nefes,Ruhun kara ise?
Göz ile
Kalp ile
Israr ile

TEMRİN.

Her Kadın güzeldir ağladığında,
Ve sen asırlar geçsede,
Güzel değilsin/Gülü Zümrüte çevirensin
Adın geçmiyorsa mısramda…!

Sevgili kendim
Sevgilim,kendim;
Kelimeler elbet bilir kimi vuracağını
Karşında tevazuyu bıraksa/Alesta
Kıvrak kelimelerin efendisi var…
Gül kurusu nedir biliyormusun?

Eğer bilselerdi…
Eğer bilselerdi,bir bilselerdi;
Ey anlaşılması zor…
Ey manadan mana çıkaran şair;
Hüzünlü depresif…/Farklı kavga/Eylül…
Deha ile deli arasındaki ince çizgi

Trende ki Yabancı.

Kaburgamda ki Karınca
Şiire su ver
Şiire güç.
Tuza basılan korkular,trendeki yabancı

Her yalnızlık, yüzyıllık suçtur
Her yer; Sarı Sabır,Piyan
Sulusepken,sabah senfonim,Ateş lalesi
Kalp kemiren dualardaydım,Kasım göç ayıdır,
‘’Dilindeki çilek aromasına muhtacım’’ derdim hep;
Sonra Sen Geldin…!

Herkesin doğuşu; kendinden öncedir,
Veya ne demekse işte..(şiir gıcırtısı)
Bir Germakoçi gezinir şiirlerde,yürekten önce
İzar izar olalı görmedi böyle teni;Julien sütunum
Çinko giyinen terin,dermanımdır/Üç kapısı var öğrendim ;yeşilin…
Yeşilim,yeşillim…Lantanam,ÜlNa…

Ürkek Şiir..

En çok da;
Neye içerlemiştim, bir bilsen;
Bir ceket istediğimde,
Bir balon,bir uçurtma,bir sakız ,ürkekçe