Servet Alkan Şiirleri - Şair Servet Alkan

Çok şey biliyorsun,çok;
Seslerden pembe kolye yapmayı
Fitneden yanmayı
Papatya falını,yarayı iyileştiren öpüşü
Yollarda Sığırtmaç kuyruğunu

Bize danışılmadan çizilen sınırlar,
Anlaşmalar günün gerçeğine uymuyor
Cetvel ile petrol ayartmak
Sahada ki gerçeği yansıtmıyor
‘’Tarih değil,hatalar tekerrür ediyor’’,etmesin,
Dik Dur Uzun Adam;

Ne isterdim ki ?
Bir çocuk edası ile taşların kraliçesi elimde
Gerçekliğin sembolü,yengeç’çe,Zümrüt..
Versem şimdi ellerine…
Gidemiyor insan gidemiyor işte, Sen böyle güldükçe.

Şiir getir bana Şair;
Çıkmam lazım,koşar adım
kim kime ne verebilir ki?
insanlar bu kadar birbirinden nefret ederken...
Zındık protesto gönderiyorum
Vanilya kokusu var havada/Zalim sükünet

Tanrıcıklar;
Tanrıcıklar,ne kadar da çoklar
‘’Süngü,Açlık,Fuhuş’’
Ellerimizle büyüttüğümüz
Hayallerimizle,
Süsleyip püsleyip Meful gördüğümüz.

Bir Ülke olsaydın eğer
Bir ülke,
Eşitliğin sesi,adaletin ve barışın;
Olmazdı Halep gecelerinde,Bağdat ta zulüm ve sürgün
Büyümezdi büyük yalnızlığımız/Petra
Bu özlem şuramda dursun,kursağımda,

Muhabbeti özledik
Özlemeyi
Küskünlüğü
Göz temasını,el sıcaklığını
‘’Buğdaysız gidilen değirmene döndük’’
Kıtlık bu…! Uzunca bir kıtlık.

Pencere Pervazlarına asılı duruyor şiir
Ayrık diş; Şiirliğin alameti yada yalancı olmanın
Yada; Şaire Gelincik olmanın,yada hasretin/Ortak keder…
Uçsuz bucaksız Toroslar/Sevgilim sevgilim; Gelincik Baharın habercisi…
Serçeler ötüşür bütün gece koynunda/Avuçların dahil…
Elele olduğumuzu düşün; Tortum gölüne giderken,Yağmur,Gelincik ve Serçeler…

Ben hiç yalnız kalmadım,Hep sen vardın yanımda
Mahut ruhlarımız buluştuğunda,her gece
Sessizliğin iyi bir öğretmen,Ruh Kaşifi
Ayrılık kısalıyor,Şiire dönüşüyorsun
Sen kokuyor birden/Tenin
Öyle olunca.

Dedi ki Bu kadar Yusuf hali fazla değilmi bir insana?
Dedim ki Çocukken çok çirkindim,şimdi acısını çıkarıyorum
Dedi ki Kaderinde Yüzün kadar Güzel mi?
Dedim ki Gözlerime bak,herşey orda avazda...

Dedi ki Kızdırıyormuyum seni şair?