Servet Alkan Şiirleri - Şair Servet Alkan

Sadece Kitap okuyan Nisa’dan
Uzak durmalı insan
Sadece Kedi,Köpek besleyen Nisadan da..
Her ikisi de
Gürültülü ve yalnızdır
Her ikisi de

Ben gördüm;
Haykırdım üstüne birde…(Zemzemden çıkan buhara baktım)
Kuran da anlatılan Yaşlılık bu değil diye.
Tecrübe; Ölüme randevu vermiyor, niye?
(Benim gözlemim;Bizi yaşatın, Siz Ölün en nihayet..!)

Zelzele Zelzele
Zelzele Zelzele Zelzele
Zelzele Zelzele Zelzele
Zelzele Zelzele Zelzele.
Hökömet ile elele
İstemezuk muhalefet

Sabah ola,dere kuşum,ahların imlası
Devran döne,kenger sakızım,sonbaharım
Yeşil düşleyen Sultanlar adına,iki duanın kesiştiği
Ha şiiri düşürmüşler, ha hayalleri yakmışlar
‘’Heyr Allah Heyr’’ dedim sessizce,

Bir omuzda Kaç yürek sabahlar?
Kahrolsun şiir,kahrolsun mısralar…
Pişmanlık ve iftihar arasında kalmaktır sevmek;
Bu şiir kül..Üfle,üfle.. Yıldız açsın…
Mısrayı ninniliyorum Gamzelerinde;
Sonra Selma ağlıyor birden, sesin sonsuz tonunda

Sen Mızrabı sev,
Ben Kızılcık şerbeti kokan sineni
Bal böreği Hanzade patiklerinle
Dokun yalnızlığıma,
Dişbudağım/Güneş taşım
‘’Feyli Turnam Göle Gelsene’’

Bak Şu Leylağın ettiğine
Ne Kadar arsız/Şen
Yaşamak Direnmektir diyor
Ya şuna ne demeli,
Hanımeline/sanki Sen
Ne olacaksa koynunda olsun..!

Uzakları örtünen,
Mevsimleri kardeş ilan eden Aslan ağzı
Şiiri geç anlaşılan Şairler adına
Aşkın eksiği yarenin sırrı/Rakkas/Sedef isli Hançer
Kıvrımlarından, mana sızdıran sırt çizginde
Sanki Ölmüşüm gibi,

Nisanın Azgınlığından,Eylülün durgunluğuna sığındım
Ucu Gümüş Mızrakla vur beni.. Çünkü Mızrak şerefli bir silahtır
İtaatkar beden,Sonsuz Saraylı,Kaflı..
Yasaklanan iki zıtlık,
Akıp giden zamandan başka hiçbirşeyimiz yok…
Yorgunsun Kelimelerin dağınık,Otağına talibim…

Olmasaydın;
Olmasaydın, hayatımın hiçbir anında
Sufice çizgilerle resmederdim seni gözlerime
Suskunluğunu sisli öfke,ebleh delim
‘’parfüm kullanmasına gerek olmayanım’’
Belki de Cennet ispinozu,Alfa Akrep