zifir karası günlerden sıyrılıp koştum aydınlığa...
yürekteki tek arzu yeni sayfalar açmak,yeni sayfalarda açılmaktı..
tuttum,sarıldım sımsıkı,yakaladım...
ben ilk sayfada bile değil,kitabın kapağında buldum şansı...
umutlarımı aldın,kocaman bir kalp çizdin hayat kitabımın ön yüzüne....
Bir insanı yüceltmenin en kolay yolu ona övgü kalıbına batırılmış sövgü cümleleri vermektir,Sen kısa yolu seçme.Kalıbı sövgü görünse de; o,değerli olanın kalıp değil içerik olduğunu er geç çözecektir...
Matkap darbeleri vuruyor bir soru zihnime;
'Neden? '
Devamında ünlemleriyle küfreden...
Çıkmaz sokak soru işaretleri;
Hep üzerime büyük beden...
Ölüm ile aşk,arkadaştır çoğu zaman aslında
Bu sebepten,
Ölümün de yaşı yoktur,aşkın da...
Bir ilmek var boğazımda.
Umut yüklü gemilerin demiri, kursağımda...
Fethi için ne gemiler yürütmüştüm karadan oysa,
Meğer O, karaları da bağlarmış ona kalsa...
Karalardan el değmemiş aklar çıkarmıştım,
Kasım'ın onuydu;
Atamın ömrünün sonuydu
Bu savaş,savaşların en zoruydu...
O ölmedi!
Giderken,gözlerinin mavisini denizlere dikti,
Onlara senin bendeki benliğini anlat.
Dalgalarına anlam kattığın denizlerimin üzerinde nasıl kanat çırptığını,
kalbime umut ceninlerini nasıl serpiştirdiğini anlat.
Verebileceğim hiçbir şey kalmamışken,
hiçbir şeyken,
her şeyi bir anda sende nasıl bulduğumu anlat.
Bazı sesler sesten ibaret değildir çoğu zaman aslında...
Yalnızca kulak şahitlik etmez derinden vuruşlara.
Kimisi ses verdiğini sanır,
Nefes verir aslında...
Sahi sevgi neydi?
Emek miydi,
Emeklemek mi?
Her sevgi,büyümeden önce emeklemedi mi?
Sahi,emeklemek de emek değil miydi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!