Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Saç baş

Saçını yol.
Yolsan ne yazar.
Yobaz, bir yerde değil.
Takmış, neye, niye?

Açılsın sınırlar,
Nedir, pasaport vize,
Hepsi de
Zenginler,
Daha mutlu yaşasın
Diye.

Bütün,
Tarihi kapılardan geçti.
Açtı pencereleri birer, birer
Gördü,
Hayat
Her yerde hayat,

eğer rezillik diye bir kavram ise, bu kavramın içi nasıl doldurula bilir? bu kavramın için doldurmak için bin kişinin ölümüne neden olan güya bir kaza ile ilgili yapılan açıklamalara bakmak yeterli. ülkenin başbakanı "BU İŞİN FITRATINDA VAR" diyor. sorun şu "fıtrat" ne demek? bu başbakan bununla yetinmeyip, vatandaşa yumruk atıyor, koruma ve veya başbakanın yalakaları, yalakalar vatandaşı tekmeliyor. bu kazanın olduğu mekanın işletmecisi " ben bu madenler de madencilerle çalışarak geldim." "hastayım ama bu gün açıklamalar yapacağım diyor." ve açıklıyor. yanında bulunan işletme çalışanlarına sözü bırakarak açıklamaları onların yapmasını istiyor. onlara sorulan tek soru "yaşam odası var mı, yok mu? " ne var diyorlar, ne de yok diyorlar. saatler boyu süren basın açılamasında tek bir cümle yok. bunlar bundan bir yıl önce işletmeyi nasıl karlı hale getirdiklerini övünerek anlatıyorlardı. hükümet sözcüsü açıklama yapıyor "Vandallar" diyor. bu bakan denilen adam bir de adının başına prs eklemiş. bu nasıl iş vatandaşa Vandal diyen bir bakan. daha da tuhaf olanı enerji ve tabii kaynaklar bakanı da bu diri mezarlığını bir yıl önce bir yıl önce güle oynaya geziyor bu mekana övgüler diziyor. bu gün de "inşallah" diyor. ve daha bir şey söylüyor. bundan öte, daha büyük problem bu diri mezarlığından sağ çıkan, nasıl çıktıysa çıktı, bu çıkan işçi, "çizmelerimi çıkarayım " ve çizmelerini çıkarmaya çalışıyor. bu ülke insanı ne kadar ezik ve bu ne büyük ezme ki kişi kendi canından vaz geçiyor. hatta bir diğer madenci "borçlarımı nasıl ödeyeceğim" endişesi ile gelecek olan gelecek ay ki taksitini düşünüyor. tüm bunlara rezillik diye bilir miyiz? tek başına rezillik, milleti bu hallara getiren düzen için yeterli bir açıklama olabilir mi?

Onur Ekinci

Rahle-i Tedrisatın bir dirhem etmez.
Yaşamazsan,
Yazamazsın! ..
İmla da, derya olsan,

Sınır taşlarında yankılanıyor
Deniz, Deniz!
Çığ, çığ!
Dağ, dağ!
Özlemin
Bozkırda bir çiçek yüreğim

Elektrikler pahalı diye,
Yakamıyorum elektrik sobasını,
Bir ceket,
Çektin altında fanila,
Fanilanın altında gömlek, atlet ve saire
Akıyor sular,

Öyle özledim ki
Seni,
Sensizliği,
Nasıl anlatır
Dağ
Başı üstünde buluta...

bak
nasıl uçuyor gökte bulut

gör
rüzgarı sende

Zaman,
Durmazdı önümüzde,
Dökülünce ak kağıt üstüne dize.
Yorgunluğun ötesin de,
Bir yer var bir yerde,
Yıldızların parlaklığınca özgür.