Sebahattin Kömürlü Şiirleri - Şair Sebah ...

Niye mi karanlık?
Elbette karanlık olduğu için karanlık.
Kim sağlıyor bu karanlığı.
Gündüz bu güneş ışıl ışıl ken,
tüm dallar aydınlıken, kayaların rengi ap açık belli iken bu karanlık niye?
Yok, yoksa kör mü oldukda farkında değiliz aydınlığın.

"Neşen yeride" değilmi hırt.
Peşin parayı görünce,
Nasıl sulandın.
Alışkanlık, utanmazsın nasılsa,
Bende, senin için burdayım aslında,
Bu sana benden pas,

Neye rağmen

Hayat devam ediyor.
Sürü sürü.
Denizde, karada, havada.
Hatta dağların başında, karın altında.

Neyler insan,
Neyler kuş,
Neyler toprak.

Vuruluncu.
Saplanıncı zehir,

Daha,
Ne kaldı senden sonra,
Baksana,
Sararan yaprak
Düştü
Dalda…

daha
ne kaldı
senden sonra
sararan yaprak düştü
dalda
ne zaman

Öfkem mi?
Karalı, çok deneyimli
Bir avcı gibi
Bilincimi kurşun yaptım.
Sapladım yüreğime
Kanattım, ağlattım, susturdum onu…

Bir ideal uğruna savaşmak
İşte karın, oğlun, işin; her şeyin!
Kişiliğin, bilgeliğin, kültürün, cehaletin
Cesaret ve de sabrın
İşte böyle, hiç bitmeyecek bir savaş olmalı
Çünkü böylesine bir savaşta

Öyle
Hissediyorum ki sensizliği,

Milyar yıl
Toprağın altında yatan ölü,
Ağlıyor.

Tut ki ben ölmüşüm…
Daha ne yapacaksın bundan sonra.

Bakacak mısın?
Bakamadığın
Bahar sabahlarında