Kızım Helin’e (2)
Dünyanın en güzel rengi; insan rengidir
Kara ve Beyaz
Ve Sarı
Ve Kızılderili olmak
Gidenlerin ardından
“Ben seni yoksulluğa ve zulme karşı savaş açan yüreğinden tanımıştım”
Yoksun
Ama ben;
Acımızı içimize sağıyoruz
-İyi güzel
Gözyaşımızı kimselere göstermiyoruz
-İyi çok güzel
Yokluğunu hiç belli etmiyoruz soframızdaki ekmeğin
- İyi çok çok güzel
Sevince “seni seviyorum” demeli insan…
Ve “seni seviyorum” diyemeyenlere nasihat…
Adını koyamıyorum
İçimdeki şu deli dolu sevincin
Yüreğimi kırbaçlayıp duran şu amansız çarpıntının
Yüreğimde sen varsın ya
Geceler çırılçıplak aydınlığa bürünür şimdi
Yüreğimde sen varsın ya
Öper gibi/ bir gülü koklar gibi
Yarama üfler gibi/ tenimi usulca okşar rüzgâr
Ey, gözleri bir içim şiir
Gözleri gurbet, gözleri hasret
Gözleri ümitli bir aşk sahnesi
Gözleri sevinç
Ve gözleri kavuşmak kadar güzel olan
Umudum
Gözleri bir içim şiir
Gözleri gurbet, gözleri hasret
Gözleri ümitli bir aşk sahnesi
Gözleri sevinç
Gözleri kavuşmak kadar güzel olan
Umudum
Mis gibi dünya kokuyorum;
Toprak, gökyüzü, deniz…/ ağaç, su ve ateş…
Mis gibi dünya kokuyorum;
Yağmur oluyorum, küçük bir çukurda küçük bir göl
Akan ırmak, taşan sel…
Hiçbir şeyimiz de yok değil;
Bakışınca; göz göze değen gözlerimiz
Kurutmadıysak; saksıda camgüzeli çiçeğimiz
Sevince-sevilince; aşkımız
El ele değince; acemi çıraklar gibi terli ve tutuşmaya beceriksiz ellerimiz
Gülünce; yüzümüze yakışan bi dünya gülüşümüz
Gülüşün bahar
Dalında yaprak oluyorum… Dalında yeşil… Dalında çiçek
Ne kadar ağaç… Ne kadar çiçek… Ne kadar çok yapraksın öyle
Bana gülmekten vazgeçme…
Bakışın afyon
çok iyi