Savaş Karaduman Şiirleri - Şair Savaş Ka ...

Gözleri öfke/ gözleri bela
Gözleri isyan
Gözleri kavganın ortasında sıkılı iki yumruk gibi bakan
Gözleri zindan
Gözleri yıldız ve ay ışığı toplayan yaralı bir militan
Gözleri hasret/ gözleri umut

Irak’ta, Suriye’de, Filistin’de, Afrikada, Türkiye’de… Ya da dünyanın hiç tanımadığımız her hangi bir ülkesinde, nerede olursa olsun yaşanan acıların, yüreğimizden yükselen çığlıkların ve gözyaşının rengi yoktur… Acılar hep aynı biçimde yüreğimizi yakar, çığlıklarımız hep aynı biçimde içimizde bir volkan gibi patlar ve acıların izini taşıyan gözyaşlarımız hep aynı biçimde gözpınarlarımızdan bir sel gibi taşar…
Dünyanın neresinde olursa olsun, insan yanımızı yakıp küle çeviren, insanlığımızın geçmişini, tarihini, kültürel değerlerini ve doğamızı tahrip eden ve dünyanın tüm insanlarıyla kardeş ve dost olabilme ihtimalimize insafsızca saldıran ve yaşam alanımız olan dünyamızı başımıza yıkarak yaşanmaz kılan tüm silahların ve savaşların rengi: ölüm kalım rengidir. Tarifsiz acıların, anlamsız düşmanlıkların, nefretin, ırkçılığın, faşizmin, yıkımın, felaketin, açlığın sömürünün, yokluğun ve yoksulluğun acımasız rengidir savaş… Ve o kahrolası ve yıkılası burjuva iktidarların (insanların ölümü pahasına) insan ve doğa üzerindeki egemenliklerini sürdürebilme gayretlerinin ve tapındıkları paranın rengidir savaş…
Oysaki: savaşların ve çatışmaların ortasında kalarak bir merminin ya da bir şarapnel parçasının hedefi olan eşlerine, babalarına, analarına, çocuklarına, oğullarına ve kızlarına ağlayan anaların, babaların ve çocukların gözyaşlarının rengi yoktur… Beyaz ya da siyah, kızıl ya da sarı… Rengimiz ne olursa olsun acının ve gözyaşının rengi yoktur.
Ülkemizde ve dünyamızda farklılıklarımın bir zenginlik olarak görüldüğü… Farklılıklarımızın hor görülmediği ve ötekileştirilmemize neden olmadığı… Farklılıklarımızın asimilasyon ve inkâr yöntemleriyle yok edilerek tek tip insan olmaya zorlanmadığımız… Farklı insan kimliklerimizin ve farklı insan renklerimizin savaş ve ölümlerle karanlığa ve tek bir renge boyanmadığı… Başka anaların çocukları tarafından kendi çocuklarının öldürülmediği ve kendi çocuklarının da başka anaların çocuklarını öldürmediği bir dünyada barış içinde yaşamak tüm anaların özlemidir…
Gençlerin dağa çıkmasına ve devlete karşı savaşmalarına neden olan ve yıllardır çözülmeyi bekleyen ve şimdiye kadar hep şiddet ve savaş yöntemleri ile çözülmeye çalışılan Kürt sorununun siyasal ve demokratik yöntemlerle çözümüne yanaşılmaması ne yazık ki, karşılıklı çekilen acıları, ölümleri ve gözyaşlarını çoğaltmaktan başka hiçbir işe yaramadı. Anaların gözyaşlarını dindirmek, yaşanan acıları ve ölümleri durdurmak için siyasal ve demokratik adımların devlet ve hükümetler tarafından cesaretle atılması, muhatapları tarafından savaşın ve çatışmaların bir an önce sonlandırılması ve barışın, kardeşliğin, özgürlüğün egemen olduğu demokratik bir ülkede yaşamak hepimizin yararınadır.
Açlığın, yokluğun, yoksulluğun, acıların ve gözyaşlarının sofrasında beslenen hangi Türk anası, hangi Kürt anası gözünden bile sakınarak bin bir emek ve zahmetle büyüttüğü ve yaşamlarının en güzel ve en renkli çiçeği olarak koklayıp bağırlarına bastıkları evlatlarının cansız bedenini görmek ister ki?

İşçinin günlüğü (1)

Şiirleri hırçın bir deniz gibi
Dalga dalga taşıyarak sırtında
Yüreğimin kıyısına vurup duran
Düşünceye aşığım

Önce güneşi tutukladılar
Sonra ay ışığını
Yıldızlar suspus, yıldızlar korkak
Duyarsız…
Ne ay ışığı
Ne de -üşüyen çocuklar gibi-

Senden önce
Gülüşüm eksik
Çığlıklarım suskun
Sevinçlerim yarım
Sesim kendine yabancı;
Dilim asimilasyon çıkmazında;

Sen ellerimi tuttuğun zaman
Ben sevinçli bir kuş gibi havalanıp
Gözlerinin kıyısına konuyorum
Ve gözlerindeki
O sıcak gülüşlere yuvalar kuruyorum

İşçinin günlüğü (2)

Bu akşam
Fırtınalı bir işçi yüreğiyle
Yalnızlığıma bir türkü tutturarak
Sensizce yürüyorum sahili ve sokakları…

Kırmızı bir gül ve karanfildir açan;
yüreğimizdeki kurşun yarasından

Özgürlük, barış, isyan ve devrim;
En kesintisiz halidir gülüşümüzün

Kızım Helin’e (5)

Kanı damarlarında deli deli dolaşan
Kanı deli- deli kanlı
Saçları kıvır kıvır / gözleri bahar kızım
Kıpır kıpır yerinde duramayan

Sevgilim ah! Sevgilim
Soğuk gecelerin sensiz karanlığında
Sıcak ülkeler düşleyen kimsesiz bir çocuğum ben
Kar altında buza kesmiş yangın
Bin yıldır dumanı tütmeyen -ateşe küskün- bir baca
Yüreğinde bombalar patlatılan bir savaş ortasıyım…