Salim Erben Şiirleri - Şair Salim Erben

Acının öyküsünü yazsam dizelere
Dizeler dile gelse anlatabilir mi
Sökülüp atılmış toprağından
Orak ile çekicin sabrını
Bağrıma örselenen çığlığa inat
Söylenmiş olsada son sözün

Küçük yaşta ayrıldık sıladan
Avuçlayıp içerdik sularını
Derin dereden yeğin özden
Gece mavisi düşlerimiz
Engin bir deniz olurdu
Bir ezgi düşerdi ussumuza

Ölüm uykusunda koca şehir
Bir sevgili gibi uzanmış
Katar katar vagonlar
Kulağa gelen siren sesleri
Rayların gelin edasında

Pencere den ötaçeyi seyir ederdik
Ne kadar tatlıydı sabah uykusu
Her sabah çoban sesiyle uyanırdık
Her evde Üç beş çocuk
Bütün sokaklar çığlık dolardı
Çocukluğumuz duru bir ırmaktı

Yasak kitap gibi yaşadık
Biz seninle yaz baharı
Sorguya çekilmezdi aşk
İçimde direnen militan

Al Kızıl Yüreğimi Getirdim Sana

Düğmelinin başında soluk yüzlü bir ay
Can çekişen umudun en son çığlığı
Susuz kalmış kuru toprak gibi

Başınyaylanın sabahına erkenden doğar
Güneş daha yamaca varmadan
Çamların arasından ince bir buğu yükselir göğe
O buğuda hem çocukluk hem gençlik kokar

Bir gün ansızın çöker akşama sessizlik
Dağların omzuna ince bir hüzün konar
Ormanın içinden geçer soluk bir rüzgâr
Sanki köyün eski bir hatırasını arar

Bir gün ansızın çöker akşama sessizlik
Dağların omzuna ince bir hüzün konar
Ormanın içinden geçer soluk bir rüzgâr
Sanki köyün eski bir hatırasını arar

Aşk nedir sevda nedir
Bilir misin sen sevgiyi
Gördün mü
Tanıdın mı seni seveni
Aşk ak dağına benzer