Ben; bu yurdun evlâdı, Havranlı Koca Seyit.
Göğsü inanca çarpan, azmin geçilmez eri!
Çanakkale’ye düştü her ocaktan bir beyit,
Tarihe destan oldu, bizler naçiz neferi.
Duydum ki cümle düşman yurdumu alacakmış!
Hakk'ın terazisi, bilesin şaşmaz!
Şaşarsa insanın, mîzânı şaşar!
Kendini bilenler, haddini aşmaz,
Aşarsa; dirliği, düzeni şaşar.
Yücelik ondadır kulunda değil,
hayal dervişi
**********************
soğuk taşlarda can
kuru ağaçta hayat
yaslanır omuz omuza
Harman yeri sap harmanı
Kalbur yaba çeç dermanı
Yel savurur söz fermanı
Dile kirmen çekilmeli
..........Sapla saman ayrılmalı
Bilirsin söz gerekmez, bazı hâller vardır ki;
Öncesinden sezgiyi, kesişinden bellidir!
Dersin gidiş yol değil, defi öyle zordur ki;
Efkârın düşünceyi, kısışından bellidir!
Şöyle bir bak âleme; ne bir mesnet ne direk,
yollarda
öfkesi bir devin
…………...ayak izleri
üzerine bastık bilmeden
başımız adam akıllı duman
adam akıllı hülyalı
Ey ahali cılkı cıktı her şeyin
Aslı yalan hanfendinin ve beyin
Zedelendi saygı sevgi öz huyum
Yıllar var ki tamburamda düzen yok
Çocuk yapıp salıverdik çayıra
ise bulanmış camlarını
kaçıncı gözyaşı siliyor
kimbilir kaçıncı eller bu
vedalara sallanıyor
vedaların izleri camlarında
kokusunu taşırsın tomurcuk baharın
titreşir tellerinde canlanır çiçekler
eşkıya türeyince ak karlı dağların
başkaldırır dizelerin isyanı söyler
başın hoş olmadı zulümle esaretten
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!