yalnızlık yaradana mahsus
dünyaya gözünü açan
gönül eşini arar
bu bilinmez yolda kılavuz
gözleri mahmur
Bize bizden başkasının hayrı yok
Feryadımı sen duy, sen duy arkıdeş.
Bu devirde hak adalet gayrı yok
Vicdanına sen uy, sen uy arkıdeş.
Aylar geçti masal ile nameyle
Kanunları tart’ıymış
Ülkem için art’ıymış
Medeniyet şartıymış
Gölümüz maya tutar
Önce birlik dağılsın
varsa
“insanın önce kendine merhameti olmalı”
………………………………………...diyen iç sesim
Hakkın rahmetinde şimdi
………………………………....onu çok arıyorum
yaradanın yeryüzüne düşmüş gölgesi
şekillenmiş düşüncesi balçıktan
sonra üflemiş ruhuna bir ferman
ve çıkmış âleme
…………………….bir adem
İnsanoğlu kısım kısım ayrılmış
Cümle âlem niyetiyle doyrulmuş
Mizânı var her beşerin a şaşkın
İyi kötü sanma bahtı kayrılmış
Mevlana der derya olup taşsan da
bu insanın kendini sorgulaması yok mu
tam da dalarken uykularına
bu hesaplaşma yok mu
………………………………günün ortasında
harmanlayarak yanlışı doğruyu
her şair önce kendisi için yazar
dokunur gönül teline
yangınların ve çığlıkların
ve dahi yaşanan haksızlıkların
heyulâsını özünde yaşar
Bir oyuna dalmış küçük çocuğum
Zamanla harmanım ver hevesime
Nihayete kalmış soluk soluğum
Busende dermanım sür nefesime
Feryadım taşınca gönül gözüme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!