Salih Erdem Şiirleri - Şair Salih Erdem

İnsanlık yüküne verdim sırtımı
Söz sözü kanatır deşme derdimi
Toza katacaksan gönül yurdumu
İstemem muhabbet yelini dilden

Canımı harcadım dost yapısında

“Dolanıp da kendime aramam ki hiç yağı
Dost akraba bildiğim dili kaypak bal ağı
Ben bağrıma bastıkça vurur belden aşağı
Akan kanım üstünde başlar sefa sürmeye”

**********************************

şehrin ışıkları
………………uzaklaşarak yanıp sönerken
uzak dağ başlarını geçtim
kıvrılırken bozkırlarda
yağmur kuşları şarkısını söyledi geceye
otların boynundan

Duyularım alarm verir duyan yok mu sesini
Duyar da bir vicdân ehli esirger mi hissini
Kemiriyor sanki bir kurt tel tel kökten kasını
Kıvranıyor kaygılarım demir diken üstünde

Varlığını kanıtladın benimle
Bedelimdin sen ödedin canınla
……….Bebek gibi kundağımda uyuttun
……….Merakınla belleğinde büyüttün
……….Günüm geldi insanlara dayattın
Tehlikeye güvencemdin teninle

bir elin yere dönük
bir elini aç gökyüzüne
tıpkı semazen gibi
kapat gözlerini

elinin altındakileri düşün

Mucizeden başka şekle uyar mı?
Doğurgan özünde yoğurdu annem.
Tanrım can verir de yalnız koyar mı?
Sevecen yüzünde göründü annem.

Ağlayıp gözümü ilk o’na açtım.

***hep annesinin küçük kızı olarak kalmak isteyenler için***



aralığa ağustos muamelesi yapmam
………………………bunu herkes bilir

--------------------
Kendinizle yüzleşmeye cesaretiniz var mı?
Öyleyse buyurun...
--------------------

Okuyanlar sanmasın ki banadır

Değişmedik deme hiç zamana inat mısın?
Ne günler gelip geçti ayrılığın hattından
Irmaklara hükmeden deryaya ortak mısın?
Ne sular akıp gitti o köprünün altından

Kırdığın umutlara aşklara su verdin mi?