Sait Yalçın Şiirleri - Şair Sait Yalçın

Hayattan aldığım bir dersim var ki,
Gitmek isteyene yol vereceksin.
Şu yalan dünyada bir derdim var ki,
Kuruyup kalsan da, dal vereceksin...

İçi çöplük, dışın süsleyenler var,

Dertli gönlüm, bir gün yüzü görmedi,
Ne belâlı başım varmış vesselâm...
Zâlim çıktı, o yâr beni sevmedi,
Göz üstünde kaşım varmış vesselâm...

Beni sensizliğe mahkum ettin ya,
En sevdiklerinden bulman yakındır.
Ellerin sözüyle benden gittin ya,
Duvara toslayıp durman yakındır...

Onca bedduamın öznesi oldun,

Senle işim olmaz artık,
Ar damarın hep çatlamış.
Aşkın kalbe dolmaz artık,
Gönül frenin patlamış...

Hırsa köle olmuş kalbin,

Sabahlara kadar savas verdigim,
Uykusuz gecemin adi YALNIZLIK.
Ugruna bu gençligimi serdigim,
Sev'i sarabinin tadi YALNIZLIK...

Kimisi cok sever; kimi metheder,

Kimi sevdi kırılmadı bu gönül,
Yürek yanık, gönül yanık, can yanık...
Kafeste mahpusta kalınca bülbül,
Yürek yanık, gönül yanık, can yanık...

Yokluğun bitirdi tüm âdetleri,
Hâlimi görenler deli diyorlar...
Hakka yönelip de ibadetleri,
Biraz abartırsam velî diyorlar...

Söylediğin sözler kalpler yakıyor,

İflâh olmaz artık senin dertlerin,
Bedduam tutuyor demiştim sana...
Gözyaşı, matemle geçer günlerin,
Dert hemen yutuyor demiştim sana...

İnanmasan bile bunlar gerçekti,

Niye dertlenirsin yârin dilinden,
Kim nankör, kim dürüst seçilmez derler...
Vefasız olanın kirli elinden,
Âb-ı aşk sunsa da içilmez derler...

Gönül nikahımız senle kıyılmış,
Sen ne kadar olmaz desen de gülüm.
Sağır sultan tarafından duyulmuş,
Sesin kimse duymaz desen de gülüm...
🌷🌷🌷
Ben sana ram olup boyun eğmişim,