Sait Yalçın Şiirleri - Şair Sait Yalçın

Kırıklar atele alınırdı ya,
Kalbimi alçıya alsam yeridir.
Kayıpta gözyaşı salınırdı ya,
Kanlı gözyaşımı salsam yeridir...

Sen gibi güzele meylim düşse de,

Allah'ım kurtarsın beni bu dertten,
Muhanete muhtaç olduğum yeter!
Medet bekletmesin bir gün na-mertten,
Her dem gül misali solduğum yeter!

Hayaller sarmış hep; dörtyanım serap,

Bana yasak koyduğun, evin yol geçen hanı,
Ülke sınırı gibi, isteyen girer canı,
Nasıl bir kalp sendeki, asla boş kalmaz yanı...

Ben hep vize beklerken, engelsiz bazıları,
Böyle imiş demek ki, zamane cadıları...

Sanki diken telle çevrili kalbim
Bir Allah'ın kulu giremez oldu.
Görünmez iksiri içmiş gibiyim,
Cümle alem beni göremez oldu...
💦💦💦
Gönlümün kervanı aştı çölleri,

Öyle özledim ki aşkı sevdayı,
Sevene canımı veresim gelir...
Hatırlatsın bana cilve, edayı,
Ömrümü adayıp sevesim gelir...

Hiç haber vermeden çıkıp da gelse,

Beni vefasızca sözsüz bıraktın,
Gözyaşım zerresi senden sorulsun.
Onlarca mısramı öksüz bıraktın,
Güftesi, bestesi senden sorulsun...

Uğruna döktüğüm onca servetin,

Sen benim kalbimin en son sahibi,
Sen benim ruhumun son uğrağısın.
Sen yoksan istemem hiçbir talibi,
Sen benim gönlümün, gönül bağısın.
🌷🌷🌷
Sen varsan bu gönlüm çoşar da çağlar,

***bu yakarış Sana ALLAH'IM***


Bütün ümitlerim bittiği anda,
Son ümidim deyip; SANA SIĞINDIM.
Yalnızlık canıma yettiği anda,

Allah'a borcunu ödemeyenden,
Sevene borcunu öder mi sandın?
Seninle yan yana gidemeyenden,
Ölüme beraber gider mi sandın?

Vefâ bekler oldun niçin nankörden?

En büyük zaafım yalan dünyamda,
Her yüze güleni yâr sanıyorum...
Bazen hayâlimde, bazen hûlyâmda,
Ağaran saçları kar sanıyorum...