al da şu âdâbı çamura bula
suyunda yıkanıp nûruna varsın
kıymeti kalmamış kâr etmez kula
bastığı şu çamur arına varsın.
***
Kaybolan tek sen misin? Ey merhamet!
Var mıdır insanda şerden başka his?
En güzel şehrinde ev ev sohbet et,
Bir hazin mevzûdur insandan bahis.
Sanki hiç vâdetmemiş Hak mahşeri,
Sanki mülkün sâhibidir kat be kat.
Her nesnenin fıtratı sâyende yanmadı mı,
Sâyen cemâlden yandı,cihân uyanmadı mı?
***
fıtrat:(Ar.) Yaradılış, hilkat.
sâye:(Far.) Gölge. ‘’Senin sâyende:Senin gölgenin altında’’
Beni senden sorana bende bihaberim de,
Dem vursa da hâlden laf sırra varınca sus.
Sevdâm şeklimdir benim,onla mûteberim de,
Dil,nefsin kulağıdır,laf da şaşkına mahsûs…
***
Kaldırıp ruhunu düştüğü yerden
Baksan ayyûka anlarsın nihâyet;
Nefsin ibârettir günâh ve şerden
Akılsa vücûda gelen ilk âyet….!
Benim bir adım var,bir de miadım,
Hangisine varsam öbürü bekler.
Derdim lisan olmuş mevzu feryadım,
Ah’tan arta kalan tabiri bekler.
Son kez gördüğüm gibi gel
Ey gül yüzlüm, candan sözlüm,
Seni gördüğüm gibi gel,
Kış gönlüme cemre gözlüm,
yıktın fakat en yıkılmaz kalesini Irak’ın
inşâ eden millete,ey gâfil! oldun yakın.
* * *
*(abd:kul,abd-î isrâil:isrâil’in kulu)
Ölüm en sâde mevkîsidir ömrün.
Görenler çok yakın olduğu halde,
Düşünmek istemez kendini bir gün,
Yatarken böyle bir taşlı mahalde.
Ne tatmış,tadacak! Kul denilen ne?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!