Bahtıyla bir sürgünün gezmektesin ey ömür,
Artık senindir hayat her dem yükündür beden,
İster virân eyle git,ister cihandan da sür,
Kaldırma yerden sakın,aşkımla bir gömmeden…
Vasfın nedir ey şâir,kimdir kalem erbâbı….?
Aklında bir âyet var; Hak’tır yazan her bâbı…
* * *
Bir gün haber gelmezse,benim mecnûn hâlimden
Bil ki hâlâ mecnûnum henüz geçtim ölümden.
***
Aslın ne ki? topraktan,Hüdâ’dır cân avutan,
Ondan yana mahcûb ol,gönül kırmaktan utan…
* * *
Farzet ki câhilim ve hattâ rüsvâyım,
Aklımda yok benim,ha kezâ dostum da,
Velhâsıl ahmağım,adım var; dünyâ’yım,
Altımda yatandır:devâsâ dost um da…
* * *
Benim derdim cüssem kadar,
Adım neyse yârem odur.
Can evinde hissem kadar,
Âhım varsa çârem odur.
***
Gölge yolda izim sürgün,
Doğmak gibi ölmekte yolcu kılmış ki seni;
Şeklindeki son belde nesneyi terk etmektir.
Ne varlığı bildin sen,ne de yoktan cüsseni,
Yüceyi gördüm demek gözü de yüceltmektir.
Bir ömür ağlayadursun,peşim sıra bir ömür,
Ezanlar gibi çıksın ayyûka,mâtemle dönsün.
Sapaklar azalmış ne çıkar,al şu hayâtı götür,
Bilirim ister,ister ki hep benimle görünsün.
Ne varsa beyhûdedir artık,beyhûde bir umut,
Kenefin de bir mîmârı vardır; eserim der
Sarf etmiştir vaktini,parasını milletin
Biri çıkar:kenef de lâzım birâderim der:
Saray yıkıldı,Sinân öldü,bunlarla yetin.
Kalemin de bir sâhibi vardır; şâirim der
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!