Safet Kuramaz Şiirleri - Şair Safet Kuramaz

Dünyaya tamah eden-âşık olan zavallı
Ondan ne alıyorsa zannediyor ki ballı
Sevinci dağlar kadar teni sarar bindallı
Bir iki gün eğlenir öderim bedelini…

Dünyada yansımalar gözleri kamaştırır

Bengisu yalnızlık diriltti kışları
Direnen yapraklar büktürdü başları
Her kar tanesinde sakladı taşları
Bağrıma basacak ne kaldı ki aklar…

Ne yazsam aklara kapanıyor hemen

Paramparça aşk terazisi,
Çıkana acı tattırıyor…
Başı çılgınca safari,
Sonunda hüsran attırıyor…

Ne aşksız ne terazisiz,

Sezar gücünde Van’da,
Cleopatra’m Akdamar adasında!
Çılgınca habersiz,
Yüzsem tek başına…
Yürüsem sahilinde!

Seni hissediyorum, deniz kokusu teninde...
Martılar uçuyor cennet sevdası gözlerinde
Kalbimde düden şelalesi mahzunluğu
Ve serin serin dokunuyor uzaklık sözlerinde...
Güneş yakma bu çıban yarası
Ay neredesin tuttu yine sarası

Kur’anı herkes okuyor,
Sünneti gözler dokuyor,
Beş vakit secde kokluyor...
Huzur izleri yok, neden?

Reçeteden biri “ezber”

Toprağın altında hazineler saklı,
Toprağa bakınca sarsıyor her aklı,
Kökünde mucize, başağında meyve!
Sür, tohum at, sula, sonra gör yeşil halı!

Dost toprak üstüne, yalnız bakıyoruz,

Hıra’da zikir Kabrinde uyku
Kâbe’de fikir tavafta huşu
Bedir’e sefer kapanır kuyu

Savaş hilesi çölde susuzluk
Düşman gönlüne düşer huysuzluk…

Kıskançlığım sevgiden-sahiplenmekten geçer
Ne zaman anlıyorsam huzurum mayalanır
Ne kadar kıskanmasam saadetimi biçer
Yatak odamızda sır dert olur, karalanır!

Miraç ruhun emeli,
İmandır tek temeli!
Sabır yol, kulluk baki…
Rabbe aşktır bam teli!

Hakka sırtını daya