Safet Kuramaz Şiirleri - Şair Safet Kuramaz

Arena meydanında her asırda gladyatör
Aslan kesilirdim hep bakarken zalim krala
Asuman gürler şimşek çakar elimde kılıç
Sel olurdum sayısız makberin kapısında:
Açıldıkça toprağı görünürdü diriler
Uhud’un şehitleri gül, Cennet-i Bakiye

Afganistan
Şımaran batı
Ve yakılan Kur’an
On iki şehit kesildi kaskatı
Ona ağlıyoruz…

Kahpe derdim kahrolasına ama yine onunla yattım kalktım
Dilimde tekerlemeleri hep güzeldi çiçekler kadar taze
Daldan dala atladım durdum hep acımı erteledim sadece
Karınca bile olamadım temizlikte her adımda günahkâr
Güneş aynıydı ay dolunaydı ırmak aksa selleri isyankâr…
Karanlıklarım fantezim oldu yüzümün atarken beti benzi

İstanbul sevgisidir kanımdaki dolaşan
Medeniyet özüme yansıtılan kotası
İki yakanın sihri genimdeki dolaşan
Her görüntü cevahir, aydınlıktır rotası...

Peynir ekmek değil bu, balık ekmekle arası

Küfrün elindeyken her an garipti,
İnsanlar perişan şehrin haraptı
Fethine müminler kalben talipti,
Peygamber müjdesi canım İstanbul…

Bin dört yüz elli üç fethin tarihi,

Turnam öldü gülüm soldu
Mecnun âşık saç baş yoldu
Bizim ile matem doldu
Çobanım ben ozanım yar

Su bulandı umman kara

Uzakta bir gemi umudum görünür,
Yüreğim dalgalı anılar dövünür,
Gözlerim dumanlı dizlerim sürünür,
Üşüdüm çiçeğim, özlem sıcaklığın…

El sallar gemiden çılgınca yolcusu,

Tanıdıkça seni dinmiyor alazım
Kalbim tir titriyor mecnunum içinde
Görmedim merhamet ondan başka yardım
Başım döner yalnız sevgisi içinde

Aşkın zirvesidir Allah’a duyulan

Heybeye sığmış tarih,
Doğum ölüm sevinç ah!
Ders yüklü omza sabah
Ergenekon-Malazgirt…

Aşklara kına tarih,

Küsülür mü, doğa harikası gözlerine?
Kahverengi,
Yakar deli,
Amber nefesin,
Goncalar goncası dudaklara,
Küsülür mü?