Safet Kuramaz Şiirleri - Şair Safet Kuramaz

Akrep karanlığı sever
Zehrine güvenir bir kere
Düşmanı çoktur nerede görürsen
Döğüşür ölürken bile güle güle…

Masuma silah uzatan kim olursa

Hz Muhammed-sav -naat

Kâinatın üzerinde bilinir efendisi,
Âlemlere rahmettir, Allah’ın sevgilisi
Kutlu olsun doğumun ahiri evvelihi
Ne kadar sevinirsek az, anlasak ah… biraz!

Maçka’nın dağları taşları yemyeşil
En dorukta kalır bakınca Sümela
Akan ırmağı nur gibi pırıl pırıl
İki farklı resim bakınca Sümela

Yokuşunda bitap düşer nefes almak

Düşünmeden olmaz zalimse hayat
Depresyon olur hep yaşanan bayat
Allah’a itaat etmedikçe, yalan
Hevesleri boğar amaçsa murat...

Biz isyan ettikçe çocuk isyankâr

Bugünde bayrammış: yirmi üç nisan,
Çocuğum neşelen, oyna-oyalan...

Çikolata, şeker, elinde balon,
Ye patlamış mısır, içerken falan...

Anafartalardan dost, aşağıya yürürken
Silah sesi gelmişti yüreğimi ürperten...
Korkuyla dükkanlara giriyordu insanlar,
Mahşer yeri gibiydi, slogan atıp kükreyen!
Kalabalık…Militanlar…

Ak sakallı Mevlana’m der
Söz öğüttür uçar gider
Eğer onu yaşamazsan
Kim dinler ki kaçar gider

Ak sakallı Yunus’um der

Seccadeyi kabrim gördüm
Sağım solum bildim yurdum
Aczimle titredim durdum
Dirildim sanki elestte…

Ağlayarak aktı selim

Bedene yansıyan âleminizden,
Şükür tecellisi kaleminizden,
Mevlana yoluna kaseminizden,
Bende nasibimi almak isterim...

Her insan bedeni içinde kâinat,

Sırtında hor kamburu,
Ayağında kusuru,
Elinde kundurası,
Bağırıyor boyacı...

Ak bürümüş sakalı,