Safet Kuramaz Şiirleri - Şair Safet Kuramaz

Şiir yazmak gerek dostum,
Kalbi biraz anlayarak!
Dilim kastım kalem postum,
Aşk dilinden başlayarak!

Şiir eylemdir, fikirdir…

Irmakların yönü değişiyor,
Meyve ve sebzenin özü değişiyor,
İnsanların fıtratı, sözü değişiyor,
Anlar aynı ama kimse ilgilenmiyor
Dilde, mevsimlerde, sevgilerde, toprakta kuraklık...
Bir hayli ahlaki erozyon, huyun gözü değişiyor!

Martı seslerini unuttum yarasa izinde
Dünyalık hasretime bağladım yalnızlığımı
Dağın alçalan yamacı ah oldu dizlerimde
Yürüdüğümde yüzüme vurur acizliğimi!

Ey batının kıyamet tellalı güneş fişeği

Bir nefes alıp vermek gibi yaşattığım dünya
Ne yaşarsam yokluğa karıştım gidiyorum
Gerçek sandığım yalan, anladım ki hep rüya
Yaşlılar kervanına karıştım gidiyorum...

Elveda ey gençliğim keşkesin hep dilimde,

Alır şekilden şekil
En eski dosttur yalan
Yemin billahtır kefil
Ağza dolanır yalan

Sus yerin kulağı var

Kim kel kim göbekli sana ne
Kendine bak uydurma bahane

Çalar tef olur laf yalan itiraf
Durmadan kırarsın gaf üstüne gaf

Dilden düşmez kalbi deşmez
Sevdiğime koşuyorum
Koşul koşmaz sözden şaşmaz
Sevdiğime koşuyorum

Sığınacak liman gibi

Pilot: “Bir helikopter havada bozulup kalmaz! ”
Bir parçalandı ki... Muhsin başkanı duyan olmaz!

Gazeteci: “Ayağım kırık, çok, çok üşüyorum! “
Acele: “Kurtarın beni, ölümü süzüyorum! ”

…/Çeyiz Sandığı:

Gelinin hazinesi çeyiz sandığı
Gerekli gereksiz ne varsa doldurur
Anası babasının kalben sunduğu
Karınca kararınca verse güldürür

Dokuz ay karnında aşkla taşıdı
Anamın hakkını yok, ödeyemem
Her şeyden vazgeçip benle yaşadı
Anamın hakkını yok, ödeyemem

Hasta olduğumda başımda bekler