Safet Kuramaz Şiirleri - Şair Safet Kuramaz

Oturdum nehrin kenarına
Seyrediyorum
Gördüm ki
Akıyor insanlık

Her dalgasında istila

Bahar nasıl gelirken toprağa ağlıyorsa
Güneş her karanlığın ardından doğuyorsa
Rüzgârlar esmedikçe yağmuru yağmıyorsa,
Her umutsuz şikâyetin ardından biterken acı
İnsanlar şükretmeli bu rahmet çağlıyorsa…
Sofi cübbesinde ben, halkasında sevgiler

Gözler dudaktan önce tebessüm ederse
İçtenliğinden şek yoktur inanın beyler
Kalbin kapısı gözler tek ruha inen yol
Bakana başka söz yoktur inanın beyler

Ah o gözler hep sevilesi bakar durur

İdam ipinde duvarda
Asılı durur bağlama
Nağmeler düşmüş kağıda
Çaresiz kalbim ağlama!

Vazomda kurumuş çiçek

Kan bağımız var ya inkâr edemem
Gönül bağımızsa tam bir muamma
Açınca gördüm ki tamir edemem
Yanlış fikirlere olmuş müsemma

Ne kardeşimsin ne sırdaşımsın hali

Şu dünyanın depremi bile
Olmuş korku salan eşkıya
Sallasa bırakır geriye
Toz toprak yalnızca bakiye

Nur sağanağı

Derdik kim kime dum duma
Görsek bir yerde curcuna

Asumanda uçar serçe
Ummanda sal paramparça

Tan ağarır
can yakarır
güneş nurdan
döker yıldızları seherle toprağa çığ gibi
dalgalar gülümser
Neşeyle canım özümser

Laf söz dinlemem diyenim Allah’ım
Adana’ya has beyhude fellahım
Zaptedilmem, bulunmaz felahım
İki tokat bir tekme afiyetle
Yermişim gibi lokma afiyetle

Ben deli değilim diyen
Esas delidir!
Gerçeği arayan,
Sıra dışı yaşayan
Nasıl deli olabilir ki?