Safet Kuramaz Şiirleri - Şair Safet Kuramaz

Müzik çalıyor…
Çaldıkça girmediği mekân,
Dokunmadığı iman,
Çatlatmadığı düşman kalmıyor!

Hangi acımın gözyaşına karışmış,

Heyhat! Dem vurdum sürgün duygulara,
Çöl sıcağında hasretim nimete!
Aşk şerbetiyle yayılsa yazgıma,
Deve sırtında giderdim hicrete...

Keyfim yerinde paralar cebimde

Şak… Şak… Konuşanı canı gönülden alkışlamak
Konuşan toplar taraftar, alkışlayan olur yar

Tak… Tak… Kapımızı canı gönülden aralamak
Misafirde vuslat tamam açanda izzet ikram

İskelet görüntüm olmasın üzüntü,
Sadece tenimle derleme öykümü,
Meşgul etmesin hiç açlıkla kuruntu,
Afrikalı açtan bizlere yansıyan…

Kurumuş dudağım nefsimi haşlasın,

Çok uzaklara gittim nerdeyse bir buçuk gün
Gittikçe gün uzadı içimde merak-düğün
Gözlerim uykusuz ölmüşüm gibi hüzün
Geri dönmenin kolay olmadığı yerlerdi…

Japonya’nın incisi hem meşhur hem pahalı…

Asiler ağlarken usta payladı,
Yasalar bağlarken usta haşladı!
Ekmek kaygısını usta taşladı!
Çalan hiç kaybetmez ki be çırağım…

Hapishane beleş, korkmadan yerleş!

Çınar ağacının yaprakları çal çaput,
Sanki Karadeniz örtüsü salkım kanat,
Ressam fırçasından çıkmış gibi sanat,
Soy şeceresi dizilmiş her biri son umut...
Dinlenir altında koyun, kuzu, eşekler!

Gözleri yaşlı, hem yüreği yaslı
Gitti sevdası, kara toprak aldı…
Solmuş gül adın, mezar taşın paslı
Akşam güneşin son hatıran kaldı…

Düş sokağında umudum tükendi,

Güneşi arkama aldım tırmanıyorum şimdi.
Bazen at bazen eşek üstünde, yol tozlu seyrediyorum sensiz ahiri
Önümde Erciyes dağı “Benden ötesine geçmek yok! ” Der gibi
Doruğunda karlar erimez ben terden ölürken
Ölürken son duamda sen olmalısın dercesine
Yeşilliğinin üzerine uzanacağım

Yanlış yola savrulurken
Söz dinlemez, kavrulurken
Fitne bebek yavrularken
Hangi nesil iflah olur?

Tövbesiz güne çıkarken