Sadi Atay Şiirleri - Şair Sadi Atay

Oğlum!
Prensim!
Diye, anamın ünlediğine aldanma.
Ne bir prensim...
Ne bir beyaz atım oldu ömrümce.
Ne de bir kurbağaydım,

Mazluma;
Yüreğim elimde.
Zalime;
İpim cebimde.
Ya,
Kan kusar kara zulüm

.
.
.
1
Irdır;
Irlanır…

Hüzün geceleri daha mı çok geliyor ne?
Üstelik çoğu gelişinde,
İlhamı da getirir beraberinde.
Hem ne kadar da benziyor biri diğerine,
Hüzünle ilham ikiz mi ne?