Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Âdemin aynası ruhu geninde
Fokur fokur fokurdar gül şeninde
Lavlar fışkırttırırken cürüm’ ünde
Gündüzü gecesi kaynar döşünde

Okuryazar çizer dokur deminde

Bir elim seni çizecek
Bir elim beni...
Tahayyül edemiyeceğin şâdafat da!
Portremizi.

Narinim, sevil neşelen gönül bağında.
Mest olsun ruhun, nazlı gül dalında.
Saçının her teli, rüzgârın şavkında...
Savrularak, şakırdasın saç bağında.

Baharın hep var olsun, cananım ruhunda

Gecelerime sığdırdım
Ay kıskandı
Gündüzüme şavklarım
Güneş kıskandı

Çocuk gibi sevdim

Kelâm figanda figan Figanladı
Sazı cazı nağmeleri dağladı
Kalem giryanda giryan giryanladı
Çağladı ömrümün kor incileri

Uyağı heceyi aruzu vezni

Kopan fırtınalar can özümüzde,
Akıyor dağlıyor kor közümüzde.
Filizlenmişler şah damarımız da;
Şırıl şırıl seni beni dağlıyor!

Ne sen yalandasın ne de ben gülüm,

Gözümün ferini döktüm önüne
Göl oldu umman oldu.
Aldım, döküverdim yüreğine
Sel oldu.

Yâr, bu ateşi söndüremem.

İçeriye akan yaşında çağında,
Bakışı gülüşü şah damarlarımda,
Tınlamıyor figanı bahçesi bağında;
Kuluyla kölesi kordu ocağında.

Koruyla harıyla nuruyla şırlıyor.

Ustura yarası sevda saklı zulamda
Kor ateşi köz-köz çileli bağrımda
Zılgıt katran ılık-ılık şah damarımda
Uyku haram gün haram yaram ak usumda

Can özüm param-parça viran lime-lime

Gün ışımasıyla
Rahman çağlar, durulur.
Gümbür gümbür harıyla
Dünya âlem dağlanır.

Rahman rahim şaklarken