Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Çağlayan kaşınla gözün narıyım
Ok olmuş kirpiğin közü harıyım
Bir yudum umut ver damlatıvereyim
Kup kurumuş ruhuma sevdiceğim

Küçük tebessümün akar derine

Gözlerim uykuya barışık değil
Aklım fikrim zikrim virdinle halil
Gecemle gündüzüm hiç kardeş değil
Neredesin nerde zihnim hep senle

Gecenin kor akan her sabahında

Yıldırımlar homurdanır zemheri Yüreğimde
Al! , fırtına koparan sızım, ayak tozunda
Yakıp kavuran közün, gönlümde ciğerimde
Yuttum saçımdan-tırnağıma, soludum, nefesimde.
Ne olur al beni, bende ki-seni, sakla közünde

Kimseyi ne incit, ne de kır
Kimseden ne incin, ne kırıl!
Yağlama ak tıkır tıkır
Gönül gözlüm can cananım

Gönlün gülistanlık şahlasın

İçerde matkaplı kangren gibi
Kopardıkça sızlar fokurdar dibi
Her zerresi çor’lu kanser nasibi
İrin çıyan kusar gönül yarası

Derler ki unutursun akla gelmez

Saçından tırnağa endamı yerinde!
Dağlıyor çağlıyor kaşında gözünde
Kelamı damağıyla bal dillerinde
Şırıl şırıl şırlıyor ta içeriye

Bülbüller şakırdıyor gül bağında

Gülen yüzün içini kimse bilmez
Kahkahalar elem keder silemez
Gülse de gece gündüzü hiç gülmez
Şakır şakır şakırdaması görmez

Gülen içerden yanar donar kaynar

Dem be dem tıklayan şah damardasın
Erdemle edeple şahlandıransın
Bağınla bahçenle güller derensin
Sıvılanmış kederime Gülşensin

Gram gramına zer zerindensin

Hani bazı bakışlar vardır.
Mahzun melâl derinden...
Geçmişle hesaplaşan, savaşan.
Emân dilemiyen.

Yekvücut, zinde.

Akşamın kızıllığı süzülürken gönlüne
Temaşa eyledim mam, narin gerdanlığında.
Şahmaranın figanı ağlıyan gözlerinde.
Gözyaşını derledim döküverdim gönlüne

Kasımiye zincirye hatuniye medrese