Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Fokur fakur fokurdayan yüreğin
Kaş göz pınarına şifan çağlıyor
Gönlünün kapılarıyla eşiğin
Kulun kölen divane doğuruyor

Yıldırımlar çakıyor şırlıyor sun

Kanla yıkanır gözler
Meleşir nefesler
Şırıldar iç çekişler
Dil, dil dişler

Ten ruh üşüyor...

Gülüm, gönlümü işle yolla
Ucunu, gümüşle yolla
Kurban, seninle yolla
Figanımı dinle, dinle yolla

Gülüm,ömrümü dantel-dantel yolla

Gün gece ikiz kardeş zül zindan,
Leyla Mecnun boran çürüten figan
Çılgın sarhoş serkeş deli çor viran,
Damardaki fırıldaklı kör kan.

Uyku damlasına ruh tenle kıraç

Git…
Hadi durma,
Ardı sıra bakma.
Aman ha…
Yolun açık ferah olsun.
Git…

Narin endamı gönül dimağı,
Fesleğen akşamı
Tomurcuk sabahı
Dağlama…

Gün şavkında

Dünya âlem narı nur râfi rezaktır
Varlık-yokluk, ölüm ilim hâkim haktır
Rahman rahim azim kerim âlim tektir;
İmanla irfanla in cin zikir döktür.

Edeple ilimle zulüm kazınmalı

Kimimiz ağladık kimimiz güldük
Gönlümüzün dalgalı her deminde
Şırlayarak kavruk arza savrulduk
Dalgalı gün ay gök mavi kubbede

Ömür içimlik sigara dumanı

Bağ bahçenin kan kırmızı narısın
Gün gecenin ay güneşi harısın
İçi dışı edebinde arısın
Ar’la yanım sevdiceğim sırdaşım

Şavkı yakıyor içim dışım Leyla

Erliğinle övünme gönül gerinme
Seversen, yağınla riyâ köz-közleme
Olduğun gibi ol gönül başka olma
Âlemi fasık-riya olarak süsleme

Başkasından isteme, tenezül etme