Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Keremine kurban köle olduğum
Silah mermilerden uzak da durun
Akıl izanına hayran doğduğum
Kaleme kelama yoldaşlık kurun

Dövüş kavga neden ne bu gürültü

Gönüllerin şahı dâr’ı dermanı
Sevgiyle saygının elek harmanı
Adalet tattıran hâkim fermanı
Kelam çağlamazsa gülmez dediler

Davası dehası hakkın yoludur

Kelâm mahpus, kalem prangalardayken
Aç sefil, çaresiz korla dağlanıyor.
Gözyaşı eşikte kanla çağlıyorken
Zehir zıkkım kusan gönüller kaynıyor.

Çapul mabullar kaşla gözle boyanmış

Gönül yolgeçen hanı mı girer çıkarsın
Tepeden tırnağa boğum boğum boğarsın
Nokta virgülü dilim dilimler doğrarsın
Zehir zıkkımla şırıl şırıl şırıldarsın

Gönül beyaz sayfa karalamaya gelmez

Sevdiceğim, derya ömür bahçesi.
Şırıl-şırıl şırlar, gülden çehresi.
Damla-damla baldan akar cilvesi;
Deli divanesi, ömrümle ruhum...

Akıl fikir zikir, ruh endamında!

Düşerken yanında olan çok önemli
Olmayan üçkâğıtçı dalavereli
Ruhen bedenen içi yaktırmamalı
Laklaklı kelamı hiç söylememeli

Ayaktayken eşinde dostunda çoktur

Sevmek o kadar acı ki
Zehir zıkkım.
Saçından tırnağa hançer dibi,
Saplanır tırpan gibi.

Sevmek gülfidan...

Haddini bil gönül; şımarıp, kudurma!
Cân-ı cân damarda akıldan çıkarma!
Nefisini köreyle çirkefle oynama!
Aklını halını çor başa kaptırma!

İzanında yürü, yalpa yola sapma!

Aç olandan yok ki haberi komşusu,
Basitleştirilir zengine yokuşu.
Kılıfa uydurur olunmaz her işi,
Günlük hesaplarla yaşayan ahmaklar

İşi riya, kârı fasık, arı şerdir.

Gönülde gül büyüttün dikenlerle öğütün
Tepeden Tırnağa kazma kürekle söktürdün
Akıldan fikirden zikirden çirkef döktürdün
Günleri ayları küllerinle çürüttürdün

Közünde ki küllerle şiş kebap dağlanırken