Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Ömür güneşle ay göz kırpması
Külli yalan koftu toz çırpması
Heva heves dünya âlem tırtması
Hak hakikat hak yaratan yaşantısı

Ömür damlayan su ki ab-ı hayat,

Yar gözlerim de raks ederken
Ummanda yelken
Toprakta buğday
Dağ başında zeytin
Dalında gül olurum.

Okumasını bil âdemoğlu kitap
Her sayfası ki rahmanı rahim Esat
Noktası virgülü önlemi bal tadı tat
Aklı çok hoştur da olmasaydı haset

Her sayfasında ak gün kara günler var

Kimini ağlatır, kimini güldürür.
Kışın kar-ayaz’ı ilikten dondurur...
Âyân-beyan demler çağlatır soldurur;
Kışın ekmek sudan tatlı ateş, kurban!

Rahmeti şenleşir, dolusu kar’ıyla.

Damla damla dökülür yürekten.
Dizim dizim bend oluşturur,
Sevgilerden.
Can verir can katar.
Beraklaştırır.İçerden.
Gergin yüzleri durulatır,

Kelamı nokta virgül önlem bilmez anlamaz
İn mi cin mi hayvan mı ruhu teni tanımaz
Halden hatırdan edep hayâ haktan konuşmaz
Yarayı bereyi zerre mıskalken kaşımaz

Anlattığı dinlediği hikâye fosfata

Yücelerden uçma gönül
İn aşağı ol toprak zül
Olma karga ol pâk bülbül
Matkapla hâl hevâ’nı dür

Kelamı bal tadında ver

Al ver içerimin dışarımın koru
Gülü alıp verdi dağlarının doru
Tepeden tırnağa çağlatıyor çor’u
Her salise dağlatıyorsun bu kulu

Aklımı fikrimi kul kölen doğurdun

Çağlayan yüreğin, gülleri soldu.
Eridi ciğeri, vereme yoldu
Dağlayan göz nuru yekten kurudu;
Figanı soluksuz heyhat lal oldu

Sebepleri sorma, yaktırdı geni,

Sorgusuz sualsiz kelamı asan kim
Kararı veren savcı nerde hâkim?
Haraç mezat ulu orta satan kim;
Allah Muhammed aşkına suçu ne ki

Lakırdı yapanlar, şanından utansın...