Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Yedi yirmi dört tecavüzde dünya
Gecesi gündüzü fırıldaklı hülya
Kıdım kıdım solutturur gün ay güya
Gelişi de gidişi de kor muamma

Düşeş atsa da iyi kötüye ortak

Özgürlük adı altında edep hayâ gitti
Edada kelamda akan serserilik seti
İnsanın bol olduğu yerde adamlık bitti
Çemberimizde dolanan edepsizlik biti

Günlük iletişim araçları yazarçizer

Ruhum tenim genim senle kaynıyor
Gündüzü gecesi kor figanlıyor
Yanardağ lavları fokurdanıyor
Aha gör bak kor kaynattırıyorsun

Nereye baksam gül cemalin hazır

İç batı kapısı fay sırlı dibi
Doğası aynası tektonik debi
Görücüsü hazır genç kız gibi
Oturmuş dağın yamacına Simav

Yeşil enginliğin can-ı cananı

Gönül Türkün yetim öksüz kaldığına inler
Turan illerinde şivan viranda gönüller
Bağ bahçede figan figanda figanlar diller
Turan illeri şivanda viranda gönüller

Gözümü açtım türkün kaderi öksüz yetim

Kardeşlikten yana derdim
Dostluğuna değer verdim
Gördüğüm insanın merdi
Rıfat kardeşim merhaba.

Karakaşını yüzünü

Yar dudağında bir damlacık ar olsam,
Arın da kor olsam, ciğerde dağlansam.
Kül olsam, toz olsam, dağılsam yok olsam;
Saçımdan tırnağa, dermanı olsam...

Dolana-dolana dergâhında köle,

Nedense namuslu insanlar namusuz oldu
Namusuz insan namuslu arla doyuruldu
Namuslu insanlar arından narından dondu
Namusuz insan arsızla narsızla kudurdu

Yaratan arsıza yol vermez tanımaz bilmez

Her mevsim içerimde dışarımdasın
Gün ay pey der pey ekilir biçilirsin
Aklımı fikrimi közde içirtirsin
Közümün can damarı canım cananım

Aklımı fikrimi zikrimi çürüttün

Aşkı sende sezdim aklım gönül gözüm tomurcuğum
Zehrin bana baldır bal doldur yutayım tomurcuğum

Seni gördüm yudum yudum yuttum içtim ki tanıdım
Kahrın sıkıntın çilen benim benimdir tomurcuğum