Rıdvan Cankiç Şiirleri - Şair Rıdvan Cankiç

Yokluğun/un nasıl olduğunu bilmediğimi sanma
Eğer sen yoksan, ben de bununla yanıyorsam
Emin ol biliyorum.
Keşke bilmeseydim.

Sürekli yanımda olsun istedim aşkın.
Bülbülün altın kafesteki hali gibi değil
Her gün onun sesi ile uyanacağım
Bir cennet olsun istedim.
Sonra sesinle yan yana yürümek istedim.
Nasıl gölgemden bir türlü kopamıyorsam

Bazen bir şarkı dinlersin
ve gün boyunca içine edilen ne varsa
Orada bir anda çiçek açar...

Gece rengini aldı.
Kimse kendisini tanımayınca,
Yıldızları göz yaptı kendisine.
İşte “ben geceyim” dedi adına.
Yıldızlar olmadığı gecelerde ay gözüktü.
Gene “ben geceyim” dedi bu şekilde kendisine.

Bir sürpriz olur da yağmura yakalandığımda,
Adımlarımın nasıl hızlandığını biliyor musun?
Ben ne kadar çabalarsam çabalayayım.
Yağmur önce saçlarıma, daha sonra da alnıma
Sonra her durakta duracak bir tren gibi
Omzuma, karnıma, göğsüme, bacaklarıma

Yüreğimi önce yakan sen.
Sonra söndüren gene sen.
Sen gittikten sonra da,
Onu kundaklayan ben.
Külleri de eserinin imzası olarak kalacak...

Kim bilir kaç kişiye, ne kadar zamandır,
Ne kadar çok yalnızlıklarını unutturdun.
Bilgilerinle aydınlattın.
Üzüldükleri zaman yatağının yanında durdun.

Tatile gidecekleri zaman

Sen uyu, gözlerini kaparken ben seyrederim seni.
Sen uyu, rüya görürken ben bakarım sana.
Sen uyu, sabah uyanırken ben bakarım sana...

Rıdvan Cankiç

Bir süre sonra nereye baksam
Seni orada görmeye başladım.
Neyi dinlesem
Bir süre sonra o ses
Senin sesin oluyordu.
Hangi yemeği yiyecek olsam

Susadığım zaman bir bardak su içiyorum.
Sadece dilim ıslanıyor iç organlarım ferahlıyor.
Ama bir iki saat sonra tekrar susuyorum.
Yerine çay içiyorum ya da meyve suyu.

Ama her seferinde aynı şeyi yaşıyorum