Rıdvan Cankiç Şiirleri - Şair Rıdvan Cankiç

İnsan çok hassas bir yapıya sahip
Aynı zamanda da çok güçlü
Bir gün yataktan kalkıyorsun
Atomu parçalıyorsun

Dev bir kayayı oynatıyorsun.

Hiç sıvası dökülmüş
Eski bir yapı gördün mü?
Yorgun...
Bıkkın...
Duracak gücü yok...
Görmedin mi?

Hayatımızda iki çeşit yolumuz vardır.
Ama sadece birini seçmek zorundayız.
Gitmek istediğimiz.
Gitmek zorunda olduğumuz...

Rıdvan Cankiç

Bana gelirken içini de getirir misin?
Ne mi yapacağım?
Kendimi içinden çıkaracağım ki,
Bir gün ben ölürsem üzülme diye.

Yaprak sıkılmıştı ağaçtan
Toprağa kavuşmak istedi
Ama güneş onu gökyüzüne layık gördü.

Tabiat ise bu aşka hayran kaldı.
Kışa kadar yaprağı güneşe

Sen daldaki en üstteki yapraktın
Ben ise en altındaki
Sen güneş görür yem yeşil olurdun
Ben ise kış gelmeden kururdum
Be zaman mı buluşurduk?
Kışın ikimizde aynı ağacın dibine düşünce...

Sen olmadan çiçeklere sarıldığımda
Hepsi de bir anda kuruyorlar.
Aynısını sen yaptığında
Dilerim benim yerime geçer...

Gözyaşlarımı
Şiirlerin ile kurular mısın?
Şiir yazamıyor musun?
Olsun, önemli değil.
Bir defa,
Seni seviyorum de

Yıldızınızdan haber var. Okumadan geçmeyin. (Kendi yorumlarım ile)

Koç:

Bakma benim aslında ateş grubu olduğuma; Ateş nasıl kırmızıysa, benim aşkım da kırmızı, kalbim de, ihtirasım da.

Bugün yolda yürüyordum
Ve çok garip bir şey oldu.
Seninle birlikte yürüdüğümüzü hayal ettim.
Aslında sen yoktun henüz.
Ama ben gene de seni hayal ettim.
Sonra elime baktım, bomboştu.