Rıdvan Cankiç Şiirleri - Şair Rıdvan Cankiç

Yıldızları şimdi daha iyi anlıyorum.
Onlar da benim gibi yalnız.
Astronotları da anlıyorum.
Onlar da benim gibi yalnız.
Güneşi de anlıyorum.
Hem de çok iyi anlıyorum.

Uzaktan sustuğumu sanırsın.
Ama yanılırsın.
Kelimeler sadece dudaklarımdan dökülmez.
Gözlerime bir baksan,
Ne çok şey söylüyorlar.
Kulağını kalbime bir dayasan

Zaman belki beni aklından silecek.
Belki kokumu yağmurlar götürecek
Belki anılarımı hatırlamayacaksın.
Belki duvardan resimleri de indireceksin
Belki zaman içerisinde evini de taşıyacaksın.
Belki de seni sevdiğim halini değiştirecek

Hepimiz bir birimize benzeriz.
Yani bir nevi aynayızdır aslında.
Kimimizin görüntüsü net,
Kimimiz de paslı ve bulanığızdır.
Karşı koyamayız birbirimizi görmeye.
Nereye dönersek bir birimizi görüyoruz.

Herkes yudum, yudum aşk içsin.
İstiyen hızlı ve büyük yudumlar ile alsın,
İsteyen şişe ile,
İsteyen sevdiklerine götürsün,
İsteyen de bir sokak köşesinde,
Kendinden geçsin.

Yıldızınızdan haber var. Okumadan geçmeyin. (Kendi yorumlarım ile)

Koç:

Bakma benim aslında ateş grubu olduğuma; Ateş nasıl kırmızıysa, benim aşkım da kırmızı, kalbim de, ihtirasım da.

İnsan çok hassas bir yapıya sahip
Aynı zamanda da çok güçlü
Bir gün yataktan kalkıyorsun
Atomu parçalıyorsun

Dev bir kayayı oynatıyorsun.

Hiç sıvası dökülmüş
Eski bir yapı gördün mü?
Yorgun...
Bıkkın...
Duracak gücü yok...
Görmedin mi?

Hayatımızda iki çeşit yolumuz vardır.
Ama sadece birini seçmek zorundayız.
Gitmek istediğimiz.
Gitmek zorunda olduğumuz...

Rıdvan Cankiç

Bana gelirken içini de getirir misin?
Ne mi yapacağım?
Kendimi içinden çıkaracağım ki,
Bir gün ben ölürsem üzülme diye.