Bir Silvanli Wardi
Gözleri Kanli yaşlı gözlerle bakardı dünyaya
Ne Seveni belli nede sevdiği
Yanan yüreğinin acısıyla yazardı
Gürbet Sokaklarıda
Üflesem Dünyanın acısı bitermi
Ha dostlar yada haykirsam
Şu silvanin Dağları duyar mı?
Sesimi bilmiyorum
Umutlarım Paramparça olmuş
Şu Dünyada Nere Gitsem
Bende bilmiyorum
Bir Pışo emo wardi dağ bayır demez
Sokak sokak gezerdik Dağların doruklarında
Ey benim Can Kardeşim
Yanlızım deme
Yanlız olan kaderimizdir
Bahtımızdır
Belki..!
Bir multeciyim "YÜREĞİNE" sığınan..
Belki faili malum ayrılıklar dan kaçan Firari..!
Gözlerine tutsak olduğum dan beri...
Kimliksizim...✌✌
↕
Amed surlarında fermanım asılır,
Gabar'da vurulur karanfiller,
İhanete esir düşer Bedirhan,
Seyit Rıza darağacında,
Haykırış olurum zulmün yüzüne,
Botanda Zine olur sevdiğim,
En nefret ettiğim 3 insan çeşidi; 1- Değer verdikten sonra değişenler. 2- Kendini bi şey sananlar. 3- İçten pazarlıklılar.
Benden nefret et ama başkasına sarılma!
Ne kadar iyi bir insan olduğunun pek önemi yok, nasıl olsa ilk hatanda en kötü insan sen olacaksın.
Vicdan sustuğunda, akıl en tehlikeli oyunları oynamaya başlar.
Yol karardığında elveda diyen kişi haindir.
Geçmişe dönmenin bir anlamı yok. Çünkü geçmişteki ben ve şimdiki sen bambaşka iki insandır.
Hiçbir hayal seni kurmaya yetmiyor.
Yanlızlıkla sağırlaşmış,
kalbimde bir iz var hep
Beni sana kavuşturacak
Duygular içinde yapayanlız bakıyorum güneşe
Birgün gelecek biliyorum
Ben deliyim…
Yorgun ve yalnızım kaldırımlara misafirim…
Gecenin gözleri üzerimde.
Denizin ortasında küçük bir
adayım, yüzme bilmem…
Yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. Kapıları kapatmışım üstüme,
Ben deliyim…
Yorgun, yalnız ve yaralıyım.
Silvan’ın rüzgârı bilir beni, Dicle’nin suyu tanır sesimi.
Kaldırımlara misafirim, taşlar bile anlar adımlarımın ağırlığını.
Gecenin gözleri üzerimde,
bir lamba sönse, bir gölge uzasa korkmam, çünkü ben karanlığa doğmuş bir çocuğum.
Ben Deliyim, Yorgun ve Tek Başıma
Ben deliyim, evet, deliyim bu şehirde,
Yorgun düşmüş ruhum, her taşta bir iz.
Diyarbakır'ın surları şahit derdime,
Silvan'ın sokaklarında tek başıma gez.
Acıdan Kağıt kalem yaptım
Mürekkebi gözyaşımla doldurdum. .
Sana söylemek okadar ağır geldiki
Derdimi ne dağlar anladı
Ne feryadlar bir anne'nin gözlerinden
Bakıyordum dunya'ya okadar zalim değildi
Benim acılarımda
Sevdam gibi derin
Gözyaşlarım kadar mahsum
Sözlerim gibi ağırdır
Ben sevdim mi ?.
Adam gibi sever
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!