Senin ismin?
Senin ismin gök kuşağı.
Yedi rengi bir arada tutan
Ve bir o kadarını taşıyan.
Evet evet,
Senin ismin gök kuşağı...
Seninle her seferinde yeniden tanışıyorum,
Her seferinde yeniden gözlerini ve ellerini seziyorum.
Saçların çarpıyor gözüme ilk defa görmüş gibi,
Yeniden tanıyorum seni her defasında bir el tanır gibi.
Kirpiklerini göz-kapaklarında duruşun hep ilk defa ile
Sen sevgilim,
Yani güneş gözlü dünyam;
Sabaha ulaşsın senle
Bütün sevişmeler
Uzaktan yakından.
yol boyu çiçekler uzanıyor rengarenk
sanki bahardır her yere gelen
hepsi başka kokuyor diyorlar
ben bir sen kokusunu alıyorum
yollar uzanıyor kimi asfalt kimi toprak
Gözlerine uzanmalı gözlerim
Bir deniz kıyısında
Ve mavisi öpmeli kulaklarımı dalgaların.
Sesin sonrasında düşmeli adıma,
Saçların mutluluktan kıvranırken parmaklarımda...
Bir deniz kenarında
Sen kadar geniş değil, hiç bir kara parçası
Ve sen kadar ılıman, bereketli değil.
Bir yanın sonbahar, kuşların göç ettiği,
Bir yanın yaz, mevsimin gülümsediği.
Sen kadar sıcak değil, hiç bir yatak
Merdivenler çıkarken yol boyunca adımlarla,
Düşeşliğin nezaketinde gözlerin ile soyunmak,
Bin-bir basamağın bulduğu son nokta ki;
Tarifsiz anlatımı söylemekle, yazmakla.
Boynuma dolanmış ellerin kokarken varlık varlık,
Seni ne denli sevdiğim,
Aşikardır ey sevgili.
Gündüzü belli,
Bitmeyen gecesi belli.
Saçların ne de gün batımı öyle,
Ne de tel tel
Sevgililerim;
Ellerin, gözlerin, dudakların,
Benim güzel sevgililerim;
Saçın, boynun ve göğüslerin,
Bacakların, ellerin, parmakların
Ve tenin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!