Ilıman iklimlerin
Sert yalnızlığında
Tutuk konuşkanlığında
Hırpalanmış sessizliğinden
Rüzgarlar sırtında uçan buluta
Çiçekler üstünde dans eden kelebeğe
Uzanıp bir deniz kıyısına seninle,
Dudaklarına dokunmak
Ve hiç çekinmeden sevişmek gözlerinle...
İtibarını bozarak acının,
Nefesini hissetmek, kum tanelerinde...
Kıyılardan sıyrılıp...
...denizimize dökülen hüzünleri topluyoruz.
Yakamozlar ayrılık kokuyor,
Gökyüzü ölüm.
Ayrılıklar ben
Ölümler sen kokuyor.
Gel sen kıyıma ay parçam,
Tepelerin ardında aydınlık
Ve ellerimde gelincikler
Saksıda duransa sevdam sana.
Güneş doğuyor avuçlarımda dokun,
Yaşamın altmış sonrası hali
Yoruldum anlamaktan
Çizgisiz bir defter, bir kalemle yazılmaktan
Ertesi gündüzlerin
Bir hasretsin
göğsümün orta yerinde hep yeşil
Gecemle gündüzümle besliyorum seni
Köklerin büyüyor yırtıkça gövdemi
Gövdem gövden oluyor
köklerin köklerim
Dün gece bir silüetin merakı ateşlendi
Oturdu baş ucuna sabaha değin
Dinledim inlemelerini aralıksız
Hayalinde ise aydın bir gün rengi
Sızgın bir düş gördü kapak arkalarında
Ne kadar kaldı aklının içinde bilmem
Bir kuştur soluğumdaki titrer
Kış günü ayaz mevsiminde
Buğulu gözler sever mi hiç güneşi
Yağmura kapılmışsa bebekler
Bir kuştur soluğumdaki mavi gökte siyah nokta
Bir rüya gördüm gecede,
Hayra yor susmayarak.
Gitmek kadar çulsuzdum
Ve kalmak kadar kimsesiz.
Ayaklarımın altından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!