Recep Akıl Şiirleri - Şair Recep Akıl

gün gelip solduğumda
sen yine çiçeklen
sevgili cennet yurdum
sana son selamım olsun
bu veda öpücüğüm

hadi gidin güle güle demiyorum
dönüşünüz olmasın
lâzım değilsiniz
lâyık değilsiniz bu şehre
sizi gidi fareler

hâlâ özlediğimsin
ve hâlâ beklediğim
ben gelemem sevdalım
kollarım prangalı
sen hiç gelemezsin

çok geç olmadan

hiçbirimiz masum değiliz
gün olur dökülür ortaya her şey
gün gelir eğilir başlar
her şey bir anda biter

Zaman öyle görünüyor olsa da dostu değildir insanın.

Ama düşmanı da değildir.

Umutsuz olmak insanoğluna yakışmaz. Umudu hep taze tutmak, geriye doğru değil, ileri doğru bakmak gerekir. Geriye bakmak insanı karamsarlığa iter. Karamsarlık ise hayatımızın dinamiklerini olumsuz yönde etkiler ve örseler.

Örselenmiş bir hayatın sahibi olarak insan, üretkenliğini yeterince ortaya çıkartamayacağı için asıl var olma sebebine gereği gibi hizmet edememiş olur. Bu durum da bir bakıma kendisine karşı suç işlemek anlamı da taşır.

Kişi akıllıysa eğer kendisine karşı suç işlemez. Kendisine karşı işlemiş olduğu her suç aynı zamanda çevresini de etkileyeceği için zararı sadece kendisine değil aynı zamanda içinde yaşadığı topluma da olur. Toplumu olumsuz yönde etkilemek ve ona zarar vermek insana yakışan bir davranış değildir.

yalan dünya yaktın beni
çaldın yerlerden yerlere
kader dedim hep sabrettim
vurdun çöllerden çöllere

bir gün göstermedin bana

kumral saçlarım olacak ilk anımsadıkların
sonra kahverengi gözlerim
ısıtmak için ellerini
ellerimi arayacaksın
bir ürperti kaplayacak bedenini

Unutulmak endişesidir büyük ölçüde insanın hayatına yön veren. Attığı her adımı bu endişesini ortadan kaldırmak için atar.

Günü geldiğinde bu dünyadan göçüp gittiği zaman eşi dostu, çevresi tarafından unutulmamak içindir her türlü gayreti, katlandığı sıkıntı ve daha pek çok zorluk.
Yapılan her iş en temelde unutulmamak ve hep hatırlanmak kaygısıyla yapılır. Her şey, bu amaca yöneliktir.

Bunun dışında ne tür sebepler üretilirse üretilsin, hepsi kişinin asıl niyetini maskelemek için ileri sürdüğü bahanelerden öteye geçemez.

İnsanoğlu ilginç bir varlıktır.

Örneğin sevdiğine daha çok değer verirken, kendisini seveni daha az düşünür. Evet, doğrudur her canlı sevilmek ihtiyacı içindedir.

Bu açıdan bakılacak olunursa eğer mantıklı olan sevdiklerine değil de kendisini sevenlere daha çok değer vermelidir kişi.