Ramazan Boran Şiirleri - Şair Ramazan Boran

Gün batımlarımın doğu yakası
Boşlukta nevri dönmüş boşluğumun sepia'sı

Aymina

Tellerle çevrilmiş bir işgâlin eşiğindeydik

kimse kalmayınca bu şehirde
renksiz bir gülümseme doğurur dudakların
yeşilden sarıya doğru yürüdüğünde


ona bakıyorsun

Her damlası bir yanıttır dilde kanayan sözcüklerin
Her rengi bir tahlildir gönül sarayında karakterin
Senin gülücüklerinde kızaran şu gül
Sana söz!
Benim en kırmızı isyanım olsun

suyun kokusuydu
ah bilmiyordu
ney'in felsefesiz kokusuydu


kâh

Ah albina ..
Ah şeb-i Leyla'm
En Ekber nidâlarıyla uyanan ..
Sürgününde seher kokan sarı ezan çiçeğim!
...

...
Mevsimler aralanıyor
Çekip giden an giibi yaralanıyor!
...

Yavaş yavaş çekilen kan gibi

...
!mgelerim pimini çekmek üzere
korkarım
patlayacak bir gün daha

felçli bir şiir yazıyorum
kızıl bir yalnızlıkla ağırlanan
gizli öznelerin teras katında


kar ve karanlık

An’a
İbrahimi bir duanın imdadına
Çılgın bir bulut devrilir
Ve görürsün yağmurların aşkla güldüğünü
Karınca dudağından serpilen suyla söner miydi nemrutların ateşi
Küçümseme!

Sen giderken
_Görüşürüz_ demiştin ya hani

Alışık değilim
Sen benim bir'inci dereceden yakınımsın
Bende uzak körlüğü var