Cok önemli değil
Biliyorum yirmi sekiz yıl önce ki gibi... gittiğin kadarım,
Ne az ne çok... Sonbahardaki o uykularda zevk vermiyor artık.
Zaman geçtikçe siliniyor anılarım.. siyahlar beyazlara karışıyor ve şakaklarımda kendini belli ediyor yorgunluklarım..
Bir oyun sahnesi hayat, dile ağır gelmiş yaşadıkların,
Bir şey ummazdın amma yüz üstü bırakmış insan zannettiklerin,
Herkesin yüzünde aynı samimiyetsizliğin resmi var,
Duygular yorucu olmuş ve yaşam enerjinde parça parça götürüyor...
Düşününce... Eksik olanı bulamamak gibiydi,
Sahi sana kaç misket borcluydum? Yeterince birikti ellerimde...
İlk sigara içişimi hatırlarım , dumanın içinde uçan hayallerim vardı,
İlk karşılaştığımız zamanı hatırlarım ki... İki bilinmeyen.. iki uyumsuzluk... hayatın bize oyuncak gibi davrandığı zamanlardan kalma iki eksik parça...
Bunlar benim değil.. ay'a bakan senin gözlerin mi?
Kafamda dönüp duran senin sözlerin mi?
Hangi diyardasın, sana uyandığım kaçıncı sabah?
Bilinmezliğin ta kendisi misin zamanı büken?
Bir muammasın (kafamda)
Acıyı çok erken yaşlarda tanıdım ,
Hayatın bundan ibaret olduğunu sandım,
Diğerlerine göre belkide aldandım,
Dokunduğunda yakmamalıydı elleri,
Uzakta kaldığında zemheri olmamalıydı.
Bazen konuşmadanda anlaşılabilmeli,
Ahrazlıkta kaybolmamalıydı sevenler .
Bir yanı çöl... bir yanı kül,
Yıl 1291 viran oldu akka,
Kan çiçekleri açtı toprağında,
Sen her daim akkal,
Teşrif etmişti el-eşrefi halil
Yemin etmişti ,düşmanı yakalayacaktı gafil,
Yerine getirilecekti verilen kavil,
Senden geriye.. 28 yıllık bir parfüm şişesi, rafımda kalan ...
Anılarım sisli...silikleşmekte görüntü ve sesler, artık ayırt edemiyorum..
Keşke satın alınabilseydi, insanlardaki anıların...
Kaç kişi zengin hissederdi kendini ,senden bir parça taşıyor diye .
Bir zamanlar..İçinde bulunduğun duvarlar haykırmalıydı,seni göremiyorlar diye.
Neden bu kadar güzel kokarsın "toprak",
Ölüm , herşeyi geride bırakan bir yaprak dökümü.
Yağmurları sevmezdin bilirim,her bir damla ruhundaki kederi körüklerdi.
Sen gittiğinden beri.bu şehir su altında boğulmakta...
Sana keder veren yağmur damlaları ,artık şehirdeki diğer insanları öldürmekte.
Söylerdin "neden böyle düşünüyorum?"diye,
Burası bedenini bıraktığın yer , bir geçiş kapısıydı belkide senin için...
Çini'leri çok severdin civit mavisinide ve maviyle alakalı her şeyi..
"Bir keresinde firavunun mavisinden" bahsetmiştin bana... cok saçma gelmişti biliyor musun?
Yorgundun... mental olarak , iyice sessizleşmiştin... İnsanların seni anlayamamasına bile üzülemiyordun artık...
Yanımdaydın ama ruhen değildin,
Bana değil, gidip bir zalime eğildin,
Yaşamak tükenmekti bir bilemedin,
Bu şehri boğan yağmuru izlemedin.
Ruhumdaki kaosun sebebi sende,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!