Cok önemli değil
Acıyı çok erken yaşlarda tanıdım ,
Hayatın bundan ibaret olduğunu sandım,
Diğerlerine göre belkide aldandım,
Yıl 1291 viran oldu akka,
Kan çiçekleri açtı toprağında,
Sen her daim akkal,
Teşrif etmişti el-eşrefi halil
Yemin etmişti ,düşmanı yakalayacaktı gafil,
Yerine getirilecekti verilen kavil,
Yanımdaydın ama ruhen değildin,
Bana değil, gidip bir zalime eğildin,
Yaşamak tükenmekti bir bilemedin,
Bu şehri boğan yağmuru izlemedin.
Ruhumdaki kaosun sebebi sende,
Nereye gitmesem bilemedim,
Acıyla gecen bir ömür dilemedim,
Olduğum yerde rahat değildim bunu istemedim,
Yaşamak bir zincirdi ve ben zincirlendim .
Solmuşların en masumuydun hani,
Sen bu yalnızlığı yaşayacak ne yaptın,
Neden kıyamette bir başınasın,
Senki ışıktın ve aydın, karanlığa..
Neden beni bir başıma bıraktın..
Ben bu şehri içinde sen varsın diye sevmiştim,
Kalem tutan ellerini , gün batımına bakan gözlerini sevmiştim,
Sayfalara dökülebilir miydi yalnızlığın,
Yaşadığın müddetçe yalnızlığımı da sevmiştim,
Bataklıktı bu şehir, sen ise burada açan bir çiçektin,
Ben bataklıktaki çiçeği sevmiştim...
Her günahta kirleniyordu ellerin , ruhun parçalara ayrılırken, onu bedeninde tutmak zordu.
Kaçıncı ikilemdi bu... Kaçıncı haykırışıydı meleğinin, bu lal-ı zamandaki sağır kulağına.
İçimde soğuk bir savaş,
İnsan kendisiyle savaşırmı hiç,
Kendine ceza kesermi sevdadan ötürü,
Oysaki çok zahmetliydi bir fideyi yetiştirmek,
Yaprakların birer birer sararışını izlemek,
Kalp bu esnada ne hisseder bilirmisin
Hani insan kendine yetebiliyordu? Kendisini, kurtaracakti yine kendisi. Varolşsal sancılardı ya hani hayat. Neden bu iç çekiş? , neden bu karanlık? , neden bu hiçlik ortasındaki yalnızlık?
İblisin, o hoş ve güzel sesine kandılar,
Kar beyaza mürekkep dökülmez sandılar,
Ateş artığı değildi kalp,bir kömür aradılar,
Ellerinde fener bir ömür" anlaşılmayı" andılar.
Gördünüz mü günahımın rengi kırmızı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!