Bu gün erken uyandım...sebebi neydi?
Artık olmayışın mı? Yoksa çok uzaklarda olman mı?.. inan bilmiyorum .
Bir huzursuzluk var....sebebi belli olmayan,
Dışarda, avcılardan kaçan kuşların kanat sesi ve haykırışları,
Yüreğimde ise kabuk bağlamamış bir yara ..
Bir yara ne zaman kabuk bağlar biliyor musun...?
Hangi piyano tuşu kalbindeki teli harekete geçirir,
Ördüğün duvarlarda kimlerin izleri var?
Nasıl dayandın sevgisiz , merhametsiz, şefkatsiz..
Zihninin mezarlığında kimler yatıyor...
Bu kadar seyyah yanından geçmesine rağmen seni fark etmedi mi?
Ahrazken insanlar... ne kadar bağırdığının bir önemi var mı?
Bu gece keder var kahyam...
Hayallerimi yakıyorum ateşte,
Hiçbir şey kalmadı o gidişte,
Geride kalanlar icin zor işte,
Gözleri benim haricimdeki herkesi görüyor,
Açtığı yaraları bile... dikişler tutmuyor,
Duyuyor gibi... ama beni dinlemiyor,
Kalemim.. bana kızıyor biliyor musun?
Ruhsuzdun... yürüdüğünde seni yakalardı huzursuzluk,
Hangi takvimdi bu milâdî mi , Rumî mi?
İhanetinin üzerinden ne kadar geçmişti,
Herkes cennetten bahsediyor, huri mi?
Zorluklar daha gaddar bir kişiliğe itmişti
Hayatın anlamını belirtecek kim... jüri mi?
Sen gülüşümü çaldığından beri maskeler takıyorum insanlar anlamasın diye mutsuzluğumu,
Bazen adımlarımda kalbim sızlıyor sevdan batıyor belliki...
Bu ağaçtan düşen her bir yaprak ömrümden zamanı çalıyor...
Ki eskiler" ağaç yarasına" yangın dermiş, için için yanıyor hayat ağacım kabuklar altında..
Öğrettin bana yalnızlığı,
Nereye gitmesem bilemedim,
Acıyla gecen bir ömür dilemedim,
Olduğum yerde rahat değildim bunu istemedim,
Yaşamak bir zincirdi ve ben zincirlendim.
Solmuşların en masumuydun hani,
Neydi ruhunu saran hicran,
Kalbim , bedeninde kiracı,
Su gibiydin ama tadın acı,
Dokunduğun beden kaçıncı.
Uzaktaydın sensiz alazdı bu şehir ,
Artık saçlarını toplamasanda olur,
Bırak dağınık kalsın hayatım gibi.
Geride bıraktığın saksıdaki kaktüs,kafesteki mavilik, bahçedeki limon ağacı ağlar ardından.
Neyi çözemedik seninle anlamadım ki,
Zamanda mı kaybolduk ,zamana mı tutsak olduk yoksa zamansız mı olduk.
Garip bir şeydi ardından ağlamak bu kadar acıtacağını beklemiyordum,
Kalbi kurmalı bir saat gibi,
Kırılmış ruhun zemberek yayı,
Yitirmiş tılsımını yaşamak ,
Elinde , ne kaldı geriye?
Sessizlikte buldu huzuru,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!