Özlem Saba Şiirleri - Şair Özlem Saba

Gem tutmaz bir yılkı
Eyerlemez
Kalbini mühürleyen bir çocuk değilse

Ve bir akşam üstü
Binlerce yılkı gülümser

Suç ne?
Suçlu kim?
Suç kime?

Ne yaptım?
Neden yaptım?

Sordu yüreği
Yine mi

'Her giden bir yenisini getiriyordu
Üzülecek bir şey yoktu.'
Diye düşündü içi

Geç kalınmış bir infaz benimkisi
Sözde vicdansız vicdan sehpalarınızda vurduracağıma Körpe boynumu Riya'ya
Keşke kendim geçirseydim yağlı urganı boynuma

Fakat elden ne gelir işte
Geç kalınmış bir infaz benimkisi

Bir bir kırdım kalbimin fanuslarını
Bir yaban gülünün, açılışını getirdim sana

Daldıkça yüzünün kumsalına
Bir yelkenlinin kıyıya vuruşunu

Ve sabahlardan bir sabah

Adıma baktım, yitik
Kalbime baktım, kırık
Yüzüme baktım, çizik

Varlığında içimizi titretenler için heba ettik bir ömrü
Yokluğumuzda içi yananları görmezden gelerek

Aynı yerde bize bir şey olsa, haberi olmayacak insanlar için harcadık tüm emeğimizi

Veresiye harcarken sevgimizi

Ağır
gelirse
bir gün
sana
yüreğim

Sahiplenildiğini hissedemeyenler
Tam anlamıyla sevildiğini de hissedemezler

Sevişmek de hiçbir zaman sevginin ölçütü değildir

Zira cennetini cehenneme değişen Adem'in yediği elmayı

Yazgısını anlattı kadın
Hayat denilen bu zengin sofrada
Hiçbir şeye el uzatamayışını

Günahlarını anlattı adama
Bekçilerini yüreğinin