kendini gerçekten tanıyanlar,
yaşayanlar bilir kalp ağrısını,
insan sevgisini…
yaşama sevincini...
Hani tam da gönlün çok yorgunken
Her şeyden vazgeçmek üzereyken
İçeriden bir ses duyarsın da
Kalbindeki kuşlar havalanır ya bir anda
Rahatlar
Yorulmanın ötesinde bir şeydi benimkisi.
Vaz geçme...
Neden ve kimden geçtiğimi bilmeden.
Sanırım kendimden geçme...
çocuklar vardı sokaklarda,
oyun oynayan,
nefesleri gökyüzüne,
dalga dalga yayılan.
şimdi silah seslerinden duyulmuyor sesleri,
Ne çok yalanlar söyledik yarının çocuklarına
Kuru bir gürültüden başka bir şey bırakmadık onlara
Zaten yalan olan hayatlarımızda
Yalandan kim ölmüş ki
Bir yalan da siz söyleyin bana
Kandırılmış bir çocuktu bir zamanlar,
Şimdi,
Aldatılmış kadınlar ülkesinde,
Yitik bir rumuz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!