Özlem Saba Şiirleri - Şair Özlem Saba

Vurdular beni
En hassas yerlerimden vurdular

İnsanlığımdan, inanmışlığımdan vurdular beni

Özlem SABA

Akşam bitti bitti bitecek
Yaklaşmakta soluksuz gece

En mahrem düşlerini koynuna alıp
Hayaller ülkesinde gezinirken elleri
Uzaklarda biri var, seni özleyen

Beni geç
En çok
Kendine ihanet ettin sen

Yanlış odalarda
Yanlış adalarda dolaştı ayakların

Ruhum varlığını hissetti ama
Kendini keşfetmeyi değil

Güçlü hissetmeyi öğrendim ama
Güvende hissetmeyi değil

29 Ekim Cumhuriyet demek
Cumhuriyet, İnsan demek
İnsan demek, Kadın demek
Kadın demek, güzele, iyiye gebe demek
Gebe demek, çocuk demek
Çocuk demek, gelecek güzel günler demek

Rüzgârda ilk düşen yaprak
En erken vazgeçilen yapraktır
Kansız bir ağacın dallarında...

Köklerini unut
Ve tek başına gömülmüş bir yalnızlık ol

Aşk
Dostluk
Arkadaşlık
Kardeşlik
İnsanları tanımadan önce yüce 'olgularmış'

Ne zormuş, sıradan insanlar arasında var olmaya çalışmak
Ve sıradan hayatlar içinde kendin olabilmek
Kendi değer yargılarına sadık kalarak yaşayabilmek

Hal böyleyken sanırım yeni bir gökyüzü lazım bize
Ve o gökyüzü ve altında yeni bir yaşamak

Beni mi soruyordun

Eline fırçanı al
Kırmızıdan uzak dur
Kışkırır
Kışkırtırım

Ah şu benim aklımla gönlümün alıp verememişliği
Hanginizi hanginize yeğlesem

Ya aklım gitse başımdan
Dolaşsam deli divane