Tek günahkar benmişim gibi
Günahlarımı örttün üstüme yorgan niyetine bu gece
Ben yalnızlıktan üşüyordum oysa
Ne yaptıysam, derin suskunluklarımın ve bazı zor yutkunmalarımın sebebinden yaptım
Nasıl bir unutmak var içimde
Kim olduğumu
Nerede olduğumu
Ne iş yaptığımı
Kimin neyi olduğumu
tükeniyoruz her gün tükendiğimizden habersiz.
yoksulluğumuzun adını bile unutur olduk.
önce hangi acıyı sarmalıyız şaşırdık.
kurtlar bile inebildiyse şehre.
sahipsizsin ülkem, yak türkülerini..
Duruşu buz tutmuş adamlar vardı
Gecenin suskun yollarında
Sanki dağları, kar fırtınalarını aşıp da gelmiş
Dayanamamış dünyanın tüm hoyratlığına
Duruşları ne kadar buza kesse de
Ne de kâğıttan gemiler
Yetmez oldu
İçimizdeki yolculuklara
Yırta yırta karanlıkları
Kırpıp kırpıp yıldızları
Ürkek bir ceylan
Üşümüş, korkmuş üstelik
Kaçmış insanoğlunun hoyrat ruhundan
Gezinip durur yalnızlığın buz dağlarında
Dur
Sosyal ve duygusal ağınızda olmayan birini
Sırf yalnızlığın dayanılmaz ağırlığı yüzünden 'üstelemeyin'
Karalayın üstünü gitsin
Yoksa ilk fırsatta o sizin üzerinize basacaktır
Özlem SABA
Bir gün
Neye dokunduysam, parçalandı
Bulutlar dağıldı kirpiklerimde
Bahar eridi ellerimde
Fakat
Duydum ki beni sorarmışsın
Üşüyorum, hava soğuk şu sıralar
Katlime salık vermişler bir de üstelik
Suçumu bile yüzüme haykırmadılar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!