Özlem Çay Şiirleri - Şair Özlem Çay

bölüm/bir
...
dur,
eğme başını öyle!
hüzzam sokaklardan silinirken izin,
anasona siner şimdi kokun

durma bu şehirde git
kiremit kırmızısı ağıtlar yükseliyor
göz alabildiğince içine..
ihtimallerin kıyısına
halat atmaya yetmiyor elin
git

düştü..
rastgele bir mevsimde ömrün
muğlak bir zamana..

düştü..
zinciri kırık gönül salıncağından,

kelimelerle benim aramdaydı yarış,
fakat ayakları yoktu harflerin,
ben de zihnimi kemirmelerine
izin verdim...
önümde,
gecenin büyüsünü bozan

zamanın sus dediği saatlerde
vakitten çalma,
durdur beni...
kömür karası dehlizlerde
siyahta durma,

iki parmağımın arasında
asılı bulmuşlar seni..
adın yoktu!
şiir giydirmiştim,
serabın bin yıllık sevabına..
hırpalanmış harflerin

bitiyor gölge,
çekiliyor....
sonsuz diye belleğime kazınan,
o engin nehir, çekiliyor.
kıyılarıma vuran
intihar balıkları var,

sessizliği dövdüm,
yalnızlığı dövdüm,
ışığı dövdüm havan da,
karanlığı karar da, pusu gölge de...
darlığı bolluğun ucun da..
sesi büktüm, çığlığı böldüm,

ürkek sevinçler ekmişiz hep,
zamanla yarışan.
sabahsız umutların
güz sarısı tohumları.
ay ışığında yıkadığım
şiirlerin sûreti,

beklemek düşmüş ömre
kekeme gülüşlerin dudak büküp
kekremsi tatlara döndüğü yerde.
yas indirmiş,
hayli uzak rüzgarlar,