Özdemir Koca Şiirleri - Şair Özdemir Koca

Gelmiyorsun demişsin, artık sevmiyorsun demişsin,
Bak bu kısmı anlatamam işlerim yoğun bitmiyor çalışmam,
Gece Sabaha kadar Yıldız çizerim gökyüzüne tek tek,
Şu Kutup Yıldızı şu Yalancı Çoban Yıldızı şu Tarık Yıldızı,
Güneş çizerim bunları silip Sabaha karşı.

Sorma bir bahar akşamı yine Yazdayız,
Bizden geçti gençlik hep itirazdayız,
O güzel zülfün tarayıp geçip de gitmiş,
Biz zaman geçirmek için boş avazdayız.

Sarı saçlarını bir bahara teslim etmiş,

Ağa mıyım Bey miyim ki Kürküm olsun,
Azrail'e dost olmuşum ne korkum olsun,
Sen salla ayağını yerde ey mağrur bey,
Bir kefenle gömecekler hey yavrum hey.

Sıra sıra sürülerim olmadı benim felek,

Ah! sen kalbimin zamansız şiiri,
Adana gibisin gelip geçerken,
Biter mi sevenin kalbinde kini,
Bir şair olursun beni yazarken.

Seyhan nehridir senin bir adın,

Bir fırtına esiyor dalgalı denizlerde,
El ele tutuşuyor rıhtımda o aşıklar,
Güneş yavaşça batıyor doruklarda,
Bir koku geliyor uzaklardan ruhuma,

Bir sana uzaktayım bir de vatanıma.

Limanda unuttum kendimi,
Elimde gözyaşlarından çay,
Her yudum zehir oldu içime,
Dedim ki vay vefasızlık vay.

Oysa Güller içinde büyüttüm,

Uzundu yollarım bitmez sanırdım,
Ümitler tükenmez gitmez sanırdım,
Kalbimle adalete, hukuka inanırdım,
Anladım ki bitmiş yollarım benim.

Vardı gelecekten bitmez emellerim,

Bir yol bulduk bizden değil,
Bir kul var ki bizden değil,
Yükselir biçimsiz bir dağ,
Sizden değil, bizden değil.

Dünya imtihanın Dünyası,

Sus ve dinle Allah'ını seversen bu gece,
Yine gönlüm garip garip rüyalar gördü,
Azrail ömrüme her saat atarken pençe,
Kalbimde saklanan o bir gariban öldü.

Sen Dünyaların hasretiyle geldin bana,

Vurulmuş yüreğinden binlerce genç yiğit,
Aşıkların düşmanı şeytanmış derler...
Eller vefasız gözler yaşla demlenmiş,
Her seven yürekten insanmış derler.

Ya sen ne zaman sevdin en son güzelim,