Özdemir Koca Şiirleri - Şair Özdemir Koca

Gülüşlerine düşmanım ben,
Gözlerine inat sahte gülerler,
Öyle bir düşman şu yüreğime,
Ben sevdikçe nefret ederler.

Sen sevmeyi öğrenemedin,

Gül sevgi kokar mı bilmem sen gibi,
Batar mı elleri gönlüme diken gibi,
Cennette her yer Gül kokarmış sevgili,
Bulunur mu sevgili kokusu senin gibi.

Köşkler, Güller, Ağaçlar hem bahçeler,

Sararmış dökülmüşsün öz benliğinden,
Boynunu bükmüşsün aşka yeniden,
Sen demi seviyordun beni gizliden,
Neden boynunu büktün Gül yaprakları.

Bülbüle sitem mi ettin böyle solgunsun,

Gurbet sen beni bir gün yersin yersin bilirim,
Gelip mezar taşıma bağdaş kurar yürürüm,
Ne sen bana deva nede ben sana derdim.
Bir dağda zirvenin başına çıkar seni yorarım.

Sen çalarsın ömrümü, ben taş atarım sana,

Elde mi gördün sen ikramı,
Unuttun bey yolu, yordamı,
Çıkarttın attın canı cananı,
Beklerim gurbeti gelmezsin.

Almanya mı yoksa seni yuttu,

Haince şiirler yazdım not defterime,
Noktası haindir, Virgülü hain
Anlattım duygularımı en ince yerinde,
Kutuplar haindir, Yıldızlar hain,

Nice hain sığdırdım şu bedenime,

İslam aleminde gördüm meşayih,
Bin dert anlatırlar deva bulunmaz,
Her biri sanki gökten inmiş bir ayet,
Sorsan onlardan ala Han bulunmaz.

Kabe'de vaaz verir imam mı imam,

Hasret defterine senide yazdım,
Ayrılıktan gördüm tüm zulümleri,
Terk etti hep seviyorum diyenler,
Menfaat için ben sevenleri gördüm.

Hani Güneşti bütün kainatın neşesi,

Hayallerim var benimde elbet,
Mesele bir ağaçta sallanmak gibi,
Bir bahçe içinde çiçekler ekip,
Kollarımı gererek uyumak gibi.

Bir Deniz yada Göl kenarında,

Beni hor görmüşsün Ser... Efendi;
Dilerim muteber bir zat olasın,
Ben keyfi devran eyledim şu feleği,
Sen de benden biraz rahat olasın.

İnsanoğlu bilmez yarınını gününü,