Özdemir Koca Şiirleri - Şair Özdemir Koca

Bir Fare dadandı Beyin köşküne,
Ne ambar kaldı, ne bir torba un,
Ejderha halt etmiş Allah aşkına,
Ne Köşk koydu, ne han ne hamam.

Görmedim böyle büyük iş güzar,

Ben köy okullarında öğrendim yalnızlığı,
İnsanlığın nasıl parayla satılıp alındığını,
Ben köy okullarında öğrendim yalnızlığı,
Kalabalıkta arkadaş rüyalarına dalmayı.

Bir metre kar içinde bir metre koca adam,

Günler ölür, haftalar, aylar ölür.
Kudüs ölmez Kudüs bir gönüldür.
Ümmet susar Kürt ölür, Arap ölür,
Kudüs ölmez Kudüs bir gönüldür.

Mescidi Aksa süzülür o harabede,

Gün batımı geldim sana Bahar,
Ellerin de hançer var bilirim,
Tırnakların ok olup batar bağrıma,
Kusura bakma sevda da yeniyim.

Gün batımı geldim sana Bahar,

Soğuk bir Kış günü dalgalı bir Limanda,
Ve sen hasretimsin gönlümdeki ummanda,
Gözlerim seni bekler sanki gelecekmişsin,
Çıkmıyor ki hatıramdan o habersiz gidişin,

Sen sıcak odalarda belki de baş köşedesin,

Sen beni unutmuşsun dediler,
Baharda güller açar mı bensiz,
Bir Bayram gelip geçiyor yine,
Bıraktın beni sensiz kimsesiz.

Akar mı sandın gözyaşı selim,

Hasret bırakır bu Mahpushane,
Alın sevdiğini gözler görmeden,
Toplanır taş bir odada tüm çile,
O seni alır Dünyadan tat almadan.

Gidersin köhne ranzalar batar.

Bahar gelmiş Malatya'ma,
Kilitle kapıları, ört perdeleri,
Görmesin gözlerim açılan çiçekleri,
Yıkılıp harap olmuş güzel evleri.

Bu Bahar' a buruk başlasın içim,

Sende özlemişsin haber yollamışsın dünden,
Malatya gibi depremlerdesin bilirim sen.
Bir Kış mevsiminde yaşamışsın altı Şubatı,
Bana bu kinin hem nefretin bilmem neden.

Malatya gibi depremlerdesin bilirim sen,

Hüzünlü bir köşkte eski pencere,
Pencereden bakan yaşlı bir kadın,
Bu pencereden bakar kırk sene,
Ayrılması zordur sevdiğinden insanın.

Hemen merdivenden çıkarken yanda,